Wymóg uzasadnienia odmowy zwrócenia się z pytaniem prejudycjalnym do TSUE

W świetle standardu wynikającego z art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada ‎1950 r. (Dz. U. z 1993 r., nr 61, poz. 284), na sądzie spoczywa powinność uzasadnienia odmowy zwrócenia się z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości, jeżeli wnosi o to strona postępowania, zwłaszcza jeżeli odmowa taka może mieć tylko wyjątkowy charakter, co ma miejsce w przypadku sądu, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, takiego jak Sąd Najwyższy (art. 267 akapit trzeci TFUE) (por. wyroki ETPCz z dnia 20 września 2011 r., nos. 3989/07 and 38353/07, Ullens de Schooten i Rezabek przeciwko Belgii, z dnia 13 czerwca 2020 r., no. 25137/16, Sanofi Pasteur przeciwko Francji i z dnia 15 grudnia 2022 r., no. 21164/20, Rutar i Rutar Marketing d.o.o. przeciwko Słowenii, a także wyrok TSUE z dnia 6 października 2021 r., C-561/19, Consorzio Italian Management, Catania Multiservizi SpA przeciwko Rete Ferroviaria Italiana SpA.

Wyrok SN z dnia 18 kwietnia 2024 r., II CSKP 6/22

Standard: 83507 (pełna treść orzeczenia)