Odsetki za opóźnienie z zapłatą kary umownej, o której mowa w art. 484 k.c.

Opóźnienie z zapłatą kary umownej, o której mowa w art. 484 k.c. jako świadczenie pieniężne nie rodzi skutków wynikających z ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych. W rachubę mogą wchodzić odsetki zwykłe, określone jako sankcja za opóźnienie świadczeń pieniężnych według kodeksu cywilnego. 

Przedmiot świadczenia będący karą umowną, a więc świadczeniem pieniężnym nie stanowi ani odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług. Zgodnie z utrwalonym rozumieniem tych pojęć, zarówno na gruncie polskiego prawa, jak również w ujęciu prawnoporównawczym, dostawa towarów oznacza sprzedaż i inne postacie odpłatnego rozporządzenia rzeczami, zwanymi towarami, do których zalicza się wszelkie przedmioty mające wartość majątkową, także np. odpady i energie (zob. wyrok ETS z dnia 10 grudnia 1968 r. w sprawie 7/68 Komisja v. Włochy). Z kolei świadczenie usług oznacza najogólniej wszelką odpłatną działalność inną niż produkcja i handel. Pojęcia te nie mają ustawowych definicji i nie planuje się ich konstruować, oddając ich rozumienie orzecznictwu i doktrynie.

Dostawa towarów oraz świadczenie usług oznacza realizację świadczeń niepieniężnych (art. 7 u.t.z.t.h.), za które przysługuje świadczenie pieniężne (cena, opłata, czynsz, wynagrodzenie). Nie mieści się w tym wzajemny obrót pieniężny. Stanowisko takie zostało przyjęte przez ustawodawcę przez uzupełnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. ustawy o terminach zapłaty o art. 4a, według którego do transakcji handlowych nie stosuje się art. 481 § 2 k.c.

Wyrok SN z dnia 15 listopada 2017 r., II CSK 122/17

Standard: 83222 (pełna treść orzeczenia)