Zakres przedmiotowy ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych

Ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych ma ściśle określony zakres tak podmiotowy, jak i przedmiotowy. Stanowiąc regulację natury szczególnej, jej normy nie mogą być interpretowane rozszerzająco. Z treści art. 1 ustawy wynika wprost, że określa ona szczególne uprawnienia wierzyciela i obowiązki dłużnika w związku z terminami zapłaty w transakcjach handlowych, gdy ustawa zawiera legalną definicję transakcji handlowej w art. 4. Ustawa ta regulując kwestie odsetek, uprawnienia do ich naliczenia ściśle określa przypadki, w których uprawnienie do ich naliczenia przysługuje wierzycielowi w wysokości w ustawie tej wskazanej.

Odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych tzw. odsetki transakcyjne przysługują w przypadkach ściśle określonych ustawą a to objętych regulacją art. 6 ust. 1, art. 7 i 8 ustawy przy spełnieniu wymogów określonych tymi przepisami. Dotyczą one opóźnienia w zapłacie świadczenia pieniężnego należnego po spełnieniu przez wierzyciela jego świadczenia, a które to świadczenie pieniężne nie zostało spełnione w terminie określonym w umowie (art. 7 i art. 8), zaś w przypadku braku oznaczenia terminu zapłaty w umowie, po upływie 30 dni liczonych od dnia spełnienia świadczenia (art. 6 ust. 1). 

Wyrok SA w Katowicach z dnia 17 października 2017 r., V ACa 606/17

Standard: 83069 (pełna treść orzeczenia)