Wymagalność odsetek za opóźnienia w płatnościach świadczeń okresowych w transakcjach handlowych (art. 3 i 5 D. 2011/7)

W przypadku transakcji pomiędzy przedsiębiorstwami odsetki za opóźnienie w płatnościach przewidziane w art. 3 dyrektywy 2011/7 są wymagalne, jeżeli spełnione są przesłanki przewidziane w jego ust. 1. W tym celu wymagane jest, by wierzyciel wypełnił swoje zobowiązania umowne i prawne oraz by nie otrzymał należności w odpowiednim czasie, chyba że dłużnik nie jest odpowiedzialny za opóźnienie. Przepis ten nie uzależnia zatem prawa do żądania odsetek za opóźnienia w płatnościach od warunku, by w przypadku umowy, w ramach której mają miejsce świadczenia okresowe, strony uzgodniły harmonogram płatności w ratach na podstawie art. 5 dyrektywy 2011/7.

Jeżeli umowa na czas oznaczony lub nieoznaczony przewidująca świadczenie okresowe, dokonywane w określonych z góry odstępach czasu, takie jak comiesięczny czynsz płacony na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego, jest objęta przedmiotowym zakresem stosowania dyrektywy 2011/7 jako transakcja prowadząca do świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, jej art. 5 należy interpretować w ten sposób, że aby w przypadku braku zapłaty w uzgodnionym terminie tego rodzaju umowa mogła doprowadzić do powstania uprawnienia do odsetek za opóźnienia w płatnościach i do rekompensaty za koszty odzyskiwania należności, przewidzianych w art. 3 i 6 owej dyrektywy, nie musi ona zostać uznana za uzgadniającą harmonogram płatności w ratach w rozumieniu owego art. 5.

Wyrok TSUE z dnia 9 lipca 2020 r., C-199/19

Standard: 83018 (pełna treść orzeczenia)