Wymagalność odsetek za opóźnienia w płatnościach w umowie ubezpieczenia zawartej między przedsiębiorstwami (art. 3 ust. 1 lit. a D. 2011/7)

Art. 3 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/7 należy interpretować w ten sposób, że w ramach umowy ubezpieczenia jedynym warunkiem wypełnienia przez ubezpieczyciela swoich zobowiązań umownych i prawnych w rozumieniu tego przepisu jest objęcie drugiej strony ochroną ubezpieczeniową, niezależnie od wypłacenia jej odszkodowania w razie zajścia przewidzianego w tej umowie wypadku ubezpieczeniowego.

Z ekonomicznego punktu widzenia spoczywający na ubezpieczającym obowiązek zapłaty składki uzasadnia sama gwarancja wypłaty odszkodowania w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego, jaką w zamian uzyskuje on od ubezpieczyciela. W tych okolicznościach, choćby odszkodowanie nie było ani natychmiastowe, ani pewne, zważywszy na nieprzewidywalność zajścia owego wypadku, składka płacona przez ubezpieczonego stanowi „gospodarcze świadczenie wzajemne” względem świadczenia ubezpieczyciela, polegającego na udzielaniu przez czas trwania umowy ubezpieczenia gwarancji wypłacenia ubezpieczonemu odszkodowania w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego (zob. podobnie wyrok z dnia 27 czerwca 2017 r., Congregación de Escuelas Pías Provincia Betania, C-74/16).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2011/7 w świetle jej motywu 17 w transakcjach handlowych między przedsiębiorstwami wierzyciel musi być uprawniony do odsetek za opóźnienie w płatnościach bez konieczności przypomnienia, w przypadku gdy „wypełnił swoje zobowiązania umowne i prawne”.

Samo istnienie ochrony ubezpieczeniowej jest wystarczające do uznania zobowiązań umownych i prawnych ubezpieczyciela za wypełnione w rozumieniu tego przepisu.

Postanowienie TSUE z dnia 11 grudnia 2023 r., C-303/23

Standard: 82992 (pełna treść orzeczenia)