Pojęcia „dostawy towarów” i „świadczenia usług” (art. 2 pkt 1 D. 2011/7)

Przewidziane w art. 2 pkt 1 dyrektywy 2011/7 pojęcia „dostawy towarów” i „świadczenia usług” stanowią autonomiczne pojęcia prawa Unii, których zakresu nie można ustalić poprzez odniesienie do pojęć znanych prawu państw członkowskich lub do klasyfikacji dokonanych na szczeblu krajowym. W tym względzie Trybunał przypomniał, że traktat FUE w art. 57 definiuje pojęcie „usługi” szeroko, jako obejmujące każde świadczenie, które jest wykonywane zwykle za wynagrodzeniem i które nie jest objęte innymi swobodami podstawowymi, tak aby żadna działalność gospodarcza nie pozostała poza zakresem stosowania swobód podstawowych [wyrok z dnia 9 lipca 2020 r., RL (Dyrektywa dotycząca zwalczania opóźnień w płatnościach), C-199/19)

Postanowienie TSUE z dnia 11 grudnia 2023 r., C-303/23

Standard: 82985 (pełna treść orzeczenia)

Pojęcia „dostawy towarów” i „świadczenia usług”, a także pojęcie „transakcji handlowych”, o których mowa w art. 2 pkt 1 dyrektywy 2011/7, należy interpretować w świetle postanowień traktatu FUE, które dotyczą swobodnego przepływu towarów i usług, zawartych odpowiednio w jego art. 34, 56 i 57, a także orzecznictwa Trybunału interpretującego te podstawowe swobody.

Zgodnie z brzmieniem art. 57 TFUE „usługami” są świadczenia wykonywane zwykle za wynagrodzeniem w zakresie, w jakim nie są objęte postanowieniami o swobodnym przepływie towarów, kapitału i osób. Akapit drugi tego artykułu wymienia, tytułem przykładu, pewne formy działalności, które są objęte zakresem pojęcia „usług”, a wśród nich – wykonywanie działalności o charakterze handlowym.

Traktat FUE definiuje pojęcie „usługi” szeroko, w sposób pozwalający objąć nim każde świadczenie, które nie jest objęte innymi swobodami, tak aby żadna działalność gospodarcza nie pozostała poza zakresem stosowania swobód podstawowych (zob. podobnie wyrok z dnia 3 października 2006 r., Fidium Finanz, C-452/04).

Wyrok TSUE z dnia 9 lipca 2020 r., C-199/19

Standard: 83013 (pełna treść orzeczenia)