Zrzeczenie się ograniczonego prawa rzeczowego

Zrzeczenie się jest czynnością rozporządzającą (a przynajmniej ma skutki rozporządzające), prowadzi bowiem do zniesienia majątkowego prawa podmiotowego. Ważność takiego rozporządzenia nie jest przy tym uzależniona od istnienia ani ważności jakiegokolwiek zobowiązania w tym przedmiocie.

Przepis art. 246 § 1 k.c. dopuszcza jednostronne zrzeczenie się prawa poprzez oświadczenie złożone właścicielowi rzeczy obciążonej. Zgoda właściciela nieruchomości obciążonej nie jest wymagana. Mimo tego, że jest to czynność jednostronna, ustawodawca wymaga, aby oświadczenie uprawnionego zostało złożone właścicielowi nieruchomości obciążonej. Kwestia, kiedy dochodzi do prawidłowego złożenia takiego oświadczenia właścicielowi, regulowana jest w przepisie art. 61 k.c., zgodnie z którym oświadczenie o zrzeczeniu się prawa jest złożone z chwilą, gdy dotarło do właściciela nieruchomości w taki sposób, że mógł się z nim zapoznać. Zrzeczenie się prawa podmiotowego jest więc działaniem uprawionego, którego następstwem jest ustanie przysługującego mu dotychczas prawa podmiotowego.

Uprawniony do zrzeczenia się jest podmiot, któremu przysługuje dane ograniczone prawo rzeczowe. To uprawnienie mieści się w zakresie uprawnienia do dysponowania prawem. Zrzeczenie się prawa następuje w drodze działania samego uprawnionego.

Postanowienie SN z dnia 22 czerwca 2023 r., II CSKP 1273/22

Standard: 82691 (pełna treść orzeczenia)

Zobacz glosy