Wymóg poinformowania stron przez sąd o możliwości oceny warunku umowy według wyższych krajowych standardów ochrony niż przewidziane w dyrektywie 93/13

O ile zgodnie z art. 8 dyrektywy 93/13 państwa członkowskie mają swobodę ustanowienia w prawie krajowym szerszego badania z urzędu niż to, które ich sądy powinny przeprowadzić na podstawie tej dyrektywy, a nawet uproszczonych procedur oceny nieuczciwego charakteru warunku umownego, o tyle sąd krajowy jest co do zasady zobowiązany do poinformowania stron sporu o tej ocenie i wezwania ich do kontradyktoryjnego przedyskutowania tej oceny, według formy przewidzianej w tym względzie przez krajowe przepisy proceduralne [wyrok z dnia 21 września 2023 r., mBank, C-139/22).

Wyrok TSUE z dnia 18 stycznia 2024 r., C-531/22

Standard: 82453 (pełna treść orzeczenia)

Gdy sąd krajowy po ustaleniu na podstawie posiadanych przez niego faktycznych i prawnych, lub na podstawie elementów faktycznych i prawnych przedstawionych mu w wyniku czynności postępowania podjętych z urzędu w tym celu, że dany warunek objęty jest zakresem zastosowania dyrektywy, stwierdza w trakcie oceny dokonywanej z urzędu, że warunek ten ma nieuczciwy charakter, co do zasady ma on obowiązek poinformować o tym strony sporu i wezwać je do kontradyktoryjnego przedyskutowania tej okoliczności w sposób przewidziany w tym celu przez krajowe prawo procesowe.

Wyrok TSUE z dnia 21 lutego 2013 r., C-472/11

Standard: 82472 (pełna treść orzeczenia)