Koszty procesu w sprawach wszczynanych na podstawie art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13
Zasady podziału kosztów procesu (art. 98 k.p.c.) Zagadnienia procesowe w indywidualnych sprawach z zakresu niedozwolonych warunków umowy
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich w związku z zasadą skuteczności należy interpretować w ten sposób, że: nie stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, zgodnie z którym w braku podjęcia przez konsumenta w stosunku do przedsiębiorcy, z którym zawarł on umowę zawierającą nieuczciwy warunek, czynności poprzedzającej wytoczenie powództwa konsument ten powinien pokryć własne koszty związane z postępowaniem sądowym wszczętym przez niego przeciwko temu przedsiębiorcy w celu dochodzenia praw przyznanych mu przez dyrektywę 93/13, jeżeli rzeczony przedsiębiorca uznał roszczenie wspomnianego konsumenta przed złożeniem odpowiedzi na pozew, nawet jeśli stwierdzono nieuczciwy charakter tego warunku, z zastrzeżeniem, że właściwy sąd krajowy może wziąć pod uwagę istnienie utrwalonego orzecznictwa krajowego stwierdzającego nieuczciwy charakter analogicznych warunków oraz postawę tego przedsiębiorcy, by stwierdzić jego złą wiarę i stosownie do okoliczności obciążyć go tymi kosztami.
Wyrok TSUE z dnia 13 lipca 2023 r., C-35/22
Standard: 82321 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich, w świetle zasady skuteczności, należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwiają się one uregulowaniu krajowemu, na podstawie którego w ramach postępowania sądowego dotyczącego stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunku umowy między przedsiębiorcą a konsumentem, w przypadku zaspokojenia roszczeń konsumenta na drodze pozasądowej, odnośny konsument powinien ponieść swoje koszty, z zastrzeżeniem, że sąd, przed którym toczy się postępowanie, zobowiązany jest do oceny kwestii istnienia złej wiary danego przedsiębiorcy i w odpowiednim przypadku do obciążenia owego przedsiębiorcy kosztami postępowania sądowego, do których poniesienia ów konsument został zmuszony w celu dochodzenia praw przyznanych mu przez dyrektywę 93/13.
Wyrok TSUE z dnia 22 września 2022 r., C-215/21
Standard: 82335 (pełna treść orzeczenia)