Potrącenie pieszego na przejściu dla pieszych

Sam fakt, iż oskarżony poruszał się z prędkością prawnie dopuszczalną, a nawet dostosowaną do panujących warunków na drodze i natężenia ruchu, nie był wystarczający do uznania, że pomiędzy jego zachowaniem polegającym na nienależytym obserwowaniu przejścia dla pieszych, a skutkiem w postaci potrącenia pieszej, nie zachodzi związek przyczynowy. Jak trafnie bowiem stwierdził skarżący „nie chodzi bowiem w tej sytuacji drogowej wyłącznie o kierowanie pojazdem z małą prędkością - jak wyliczył w dużym przybliżeniu biegły 31 km/h - czy o inną administracyjnie dopuszczalną prędkość na tym odcinku drogi (do 50 km/h), lecz o taki sposób jazdy, który w zaistniałych i wykazanych tymi dowodami warunkach drogowych mógłby być uznany za rozważny i ostrożny, a przede wszystkim gwarantujący zachowanie prędkości bezpiecznej. Z pewnością jednym z elementów takiego sposobu kierowania, w tej nie budzącej wątpliwości przewidywalnej dla kierujących sytuacji drogowej, był wymóg jazdy ostrożnej i rozważnej - jak wykazał biegły - wymagający obserwacji sytuacji drogowej i dostosowania do niej taktyki jazdy, tak aby można było ustąpić miejsca pieszej

Wyrok SN z dnia 16 grudnia 2021 r., IV KK 540/20

Standard: 77177 (pełna treść orzeczenia)

Nieumyślność naruszenia drugiej z zasad ruchu drogowego - w postaci nie zachowania należytej ostrożności przy zbliżaniu się do przejścia dla pieszych i w konsekwencji nie ustąpienia pierwszeństwa znajdującej się na nim pokrzywdzonej, należy ocenić jako bardzo rażące. Pamiętać bowiem trzeba, że skazany poruszał się na znanym sobie terenie, przejście dla pieszych było dobrze oświetlone, nie było w jego pobliżu jakichkolwiek przeszkód utrudniających obserwację, znakowi ograniczającemu dozwoloną prędkość towarzyszyły znak A- 17 i tabliczka T-27 "A.", po jednej stronie drogi znajdował się kościół, a po drugiej szkoła.

Wyrok SN z dnia 27 lutego 2017 r., III KK 367/16

Standard: 40437 (pełna treść orzeczenia)