Wydanie zaświadczenia na formularzu na wniosek każdej zainteresowanej strony (art. 53 rozp. nr 1215/2012)
ROZPORZĄDZENIE Nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych Przedstawienie dokumentów niezbędnych do uznania (art. 1147 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Procedura wydawania zaświadczenia przewidzianego w art. 53 rozporządzenia nr 1215/2012 ma charakter sądowy, w związku z czym sąd krajowy, do którego wystąpiono o wydanie zaświadczenia w ramach takiego postępowania, jest uprawniony do wystąpienia do Trybunału Sprawiedliwości z pytaniem prejudycjalnym.
Art. 53 rozporządzenia nr 1215/2012 w związku z art. 47 karty należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie temu, by sąd, do którego złożono wniosek o wydanie przewidzianego w owym art. 53 zaświadczenia w odniesieniu do prawomocnego orzeczenia, mógł zbadać z urzędu, czy nie naruszono przepisów sekcji 4 rozdziału II tego rozporządzenia, w celu poinformowania konsumenta o ewentualnie stwierdzonym naruszeniu i umożliwienia temu konsumentowi świadomej oceny możliwości skorzystania ze środka prawnego przewidzianego w art. 45 tego samego rozporządzenia.
Badanie przez sąd pochodzenia własnej właściwości do wydania zaświadczenia na podstawie art. 53 rozporządzenia nr 1215/2012 ma charakter sądowy. Rozwiązanie to nie może ograniczać się jedynie do sytuacji, w których kompetencja do wydania odnośnego zaświadczenia jest kwestionowana, ponieważ działania podejmowane w innych sytuacjach przez organ wydający zaświadczenie przewidziane w art. 53 rozporządzenia mają również charakter sądowy.
Funkcje, jakie spełnia zaświadczenie przewidziane w art. 53 rozporządzenia nr 1215/2012 w systemie ustanowionym przez owo rozporządzenie, uzasadniają, by – w sytuacji gdy część informacji, które mają zostać zawarte w zaświadczeniu nie jest zawarta w orzeczeniu, które ma zostać wykonane, wymaga dokonania interpretacji owego orzeczenia lub ma charakter sporny – sąd pochodzenia orzeczenia podejmował działania o charakterze sądowym. W takim przypadku sąd ów kontynuuje wcześniejsze postępowanie sądowe, zapewniając jego pełną skuteczność, jako że niewydanie zaświadczenia oznaczałoby, że orzeczenie nie może uczestniczyć w swobodnym przepływie orzeczeń sądowych w europejskiej przestrzeni sądowej. Taki wniosek odzwierciedla potrzebę zapewnienia szybkiego wykonywania orzeczeń sądowych przy jednoczesnym zachowaniu pewności prawa, na której opiera się wzajemne zaufanie do sprawowania wymiaru sprawiedliwości w Unii Europejskiej.
Z porównania art. 42 ust. 1 lit. b) z art. 42 ust. 2 lit. b) rozporządzenia nr 1215/2012 wynika, że sąd rozpatrujący wniosek o wydanie zaświadczenia nie powinien badać jurysdykcji sądu, który wydał orzeczenie co do istoty, w odróżnieniu od tego, czego wymaga się od niego w odniesieniu do orzeczenia zarządzającego środek tymczasowy lub zabezpieczający. Podczas gdy art. 42 ust. 1 lit. b) rzeczonego rozporządzenia wymaga od wnioskodawcy, by dla celów wykonania orzeczenia rozstrzygającego co do istoty przedstawił zaświadczenie potwierdzające wykonalność orzeczenia, art. 42 ust. 2 lit. b) owego rozporządzenia wymaga, by zaświadczenie przedstawione dla celów wykonania orzeczenia zarządzającego środek tymczasowy lub zabezpieczający wyraźnie poświadczało posiadanie przez sąd wydający dane orzeczenie jurysdykcji w sprawie głównej.
Z brzmienia art. 53 rozporządzenia nr 1215/2012 wynika, że sąd pochodzenia ma obowiązek wydania sporządzonego zaświadczenia na wniosek każdej zainteresowanej strony. Przepis ten nie przewiduje natomiast w żaden sposób, by do sądu tego należało zbadanie aspektów sporu, które nie wchodzą w zakres stosowania tego przepisu, takich jak kwestie merytoryczne i jurysdykcja, które zostały już rozstrzygnięte w orzeczeniu, o którego wykonanie wniesiono. Z orzecznictwa Trybunału wynika ponadto, że wydanie zaświadczenia następuje niemal automatycznie (zob. podobnie wyrok z dnia 6 września 2012 r., Trade Agency, C-619/10).
Wyrok TSUE z dnia 4 września 2019 r., C-347/18
Standard: 82086 (pełna treść orzeczenia)
Sąd państwa członkowskiego rozpoznający wniosek o wydanie zaświadczenia poświadczającego, iż orzeczenie wydane przez sąd pochodzenia jest wykonalne, powinien w sytuacji takiej jak omawiana w postępowaniu głównym, w której sąd wydający orzeczenie podlegające egzekucji nie wypowiedział się przy jego wydawaniu, czy rozporządzenie to ma zastosowanie, sprawdzić, czy dane postępowanie należy do zakresu stosowania wspomnianego rozporządzenia.
Wyrok TSUE z dnia 6 czerwca 2019 r., C-361/18
Standard: 82117 (pełna treść orzeczenia)