Niestawiennictwo na rozprawie pozwanego mającego miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim [art. 28 ust. 1 rozp. 1215/2012]

Zestawienie przepisów art. 26 ust. 1 i art. 28 ust. 1 Rozporządzenia prowadzi do wniosku, że sąd może z urzędu stwierdzić brak swej jurysdykcji na podstawie art. 28 ust.1, gdy pozwany nie wda się w spór, mimo doręczenia mu odpisu pozwu i umożliwienia zajęcia stanowiska co do zgłoszonego wobec niego roszczenia. W przeciwnym razie, tj. gdy pozwany wdaje się w spór, sąd uzyskuje jurysdykcję.

Art. 28 ust. 1 stanowi, że jeżeli pozwany mający miejsce zamieszkania w jednym państwie członkowskim zostaje pozwany przed sąd innego państwa członkowskiego, ale się nie stawi, sąd stwierdza z urzędu brak swej jurysdykcji, o ile jego jurysdykcja nie wynika z przepisów niniejszego rozporządzenia. Przepis art.28 Rozporządzenia nr 1215/2012 stanowi powtórzenie przepisu art. 26 Rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, jednakże w polskie wersji językowej użyto sformułowania „nie stawi się”, nie zaś – jak w poprzednio obowiązującym Rozporządzeniu „nie wdaje się w spór”. Podobnie, mimo tożsamych zwrotów językowych użytych w art. 26 ust. 1 i 28 ust. 1 Rozporządzenia nr 125/2012 (w wersji angielskiej i niemieckie) w polskim tłumaczeniu w pierwszym z przepisów użyto pojęcia „wda się w spór”, zaś w drugim „nie stawi się”. 

Postanowienie SO w Szczecinie z dnia 27 listopada 2020 r., VIII GC 430/18

Standard: 82058 (pełna treść orzeczenia)