Koncentracja właściwości na rzecz jednego wyspecjalizowanego sądu w świetle zasad określania jurysdykcji

Art. 7 pkt 2 rozp. 1215/2012 nie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie postanowiło powierzyć pewien typ sporów jednemu tylko sądowi, przyznając mu w ten sposób kompetencję wyłączną, niezależnie od miejsca urzeczywistnienia się szkody na terytorium tego państwa członkowskiego.

Koncentracja właściwości na rzecz jednego wyspecjalizowanego sądu może być uzasadniona względami prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości (zob. podobnie wyrok z dnia 18 grudnia 2014 r., Sanders i Huber, C-400/13 i C-408/13).

Wyrok TSUE z dnia 15 lipca 2021 r., C-30/20

Standard: 82018 (pełna treść orzeczenia)

Koncentracja właściwości sądowej w zakresie zobowiązań alimentacyjnych, taka jak rozpatrywana w postępowaniach głównych, ma pozytywny wpływ na administrowanie wymiarem sprawiedliwości, ponieważ pozwala ona na dostęp do sądów wyspecjalizowanych, a w konsekwencji posiadających większą wiedzę fachową w ramach tego rodzaju sporów, które według rządu niemieckiego i Komisji często charakteryzują się znaczną złożonością faktyczną i prawną.

Wyrok TSUE z dnia 18 grudnia 2014 r., C-400/13

Standard: 82019 (pełna treść orzeczenia)