Nakaz ścisłej wykładni art. 11 ust. 1 lit. b rozp. nr 1215/2012

Z uwagi na to, że art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1215/2012 przewidujący jurysdykcję sądu miejsca zamieszkania lub siedziby powoda jest przepisem stanowiącym odstępstwo od zasady jurysdykcji sądu miejsca zamieszkania lub siedziby pozwanego, należy interpretować go w sposób ścisły, co nie pozwala na wykładnię wykraczającą poza sytuacje wyraźnie w tym rozporządzeniu określone [zob. analogicznie wyroki: z dnia 20 maja 2021 r., CNP, C‑913/19; a także z dnia 21 października 2021 r., T.B. i D. (Jurysdykcja w sprawach dotyczących ubezpieczenia), C‑393/20).

Ścisła wykładnia tego przepisu jest tym bardziej konieczna, że – jak podkreślił Trybunał w odniesieniu do równoważnego przepisu zawartego w art. 8 akapit pierwszy pkt 2 konwencji brukselskiej – autorzy tej konwencji opowiedzieli się przeciwko jurysdykcji sądów miejsca zamieszkania lub siedziby powoda poza przypadkami wyraźnie w niej przewidzianymi (zob. podobnie wyrok z dnia 13 lipca 2000 r., Group Josi, C-412/98).

Wyrok TSUE z dnia 30 czerwca 2022 r., C-652/20

Standard: 82013 (pełna treść orzeczenia)