Określenie w art. 11 ust. 1 lit. b jurysdykcji międzynarodowej oraz właściwości miejscowej sądu

Art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że gdy przepis ten znajduje zastosowanie, określa on zarówno jurysdykcję międzynarodową, jak i właściwość miejscową sądu państwa członkowskiego, w którego obszarze właściwości znajduje się miejsce zamieszkania lub siedziba powoda.

Z użycia w art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 1215/2012 terminu „miejsce” wynika, że przepis ten wyznacza sąd wprost określony, a zatem bezpośrednio ustala właściwość miejscową, podobnie

Nie można uznać, że wyznaczając „sąd miejsca, w którym powód ma miejsce zamieszkania [miejsce zamieszkania lub siedzibę]”, art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 1215/2012 przyznaje jurysdykcję wszystkim sądom państwa członkowskiego, na którego terytorium powód ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Celem art. 11 ust. 1 lit. b. rozporządzenia nr 1215/2012 jest bezpośrednie wyznaczenie konkretnego sądu w danym państwie członkowskim, bez odsyłania do obowiązujących w tym państwie przepisów dotyczących rozdziału właściwości miejscowej, a zatem określenie nie tylko jurysdykcji międzynarodowej, lecz również właściwości miejscowej wspomnianego sądu w sytuacjach objętych tym przepisem.

Powyższa wykładnia znajduje potwierdzenie w analogii do wyroków, w których Trybunał dokonał wykładni kilku przepisów art. 7 rozporządzenia nr 1215/2012, których brzmienie również ma na celu wyznaczenie konkretnego „miejsca” w danym państwie członkowskim, w tym znaczeniu, że wspomniane przepisy określają zarówno jurysdykcję międzynarodową, jak i właściwość miejscową. Wyroki te dotyczą w szczególności art. 7 pkt 1 lit. b tiret pierwsze rozporządzenia nr 1215/2012, równoważnego z art. 5 pkt 1 lit. b tiret pierwsze rozporządzenia nr 44/2001 (zob. podobnie wyrok z dnia 3 maja 2007 r., Color Drack, C‑386/05), art. 7 pkt 1 lit. b tiret drugie rozporządzenia nr 1215/2012 (zob. podobnie wyrok z dnia 15 czerwca 2017 r., Kareda, C‑249/16, a także art. 7 pkt 2 tego ostatniego rozporządzenia (zob. podobnie wyrok z dnia 15 lipca 2021 r., Volvo i in., C‑30/20).

Wyrok TSUE z dnia 30 czerwca 2022 r., C-652/20

Standard: 82012 (pełna treść orzeczenia)