Wyłączenie zasady jurysdykcji szczególnej z art. 8 pkt 1 rozp. nr 1215/2012 w sprawach indywidualnych umów o pracę

Zasada jurysdykcji szczególnej przewidziana w art. 6 pkt 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 [art. 8 pkt 1 rozp. nr 1215/2012] nie może mieć zastosowania w sporze wchodzącym w zakres rozdziału II sekcji 5 tego rozporządzenia, dotyczącej norm jurysdykcyjnych mających zastosowanie w sprawach indywidualnych umów o pracę.

Jurysdykcja w sprawach dotyczących indywidualnych umów o pracę regulowana jest w rozporządzeniu odrębną sekcją. Sekcja ta ma na celu zapewnienie pracownikowi ochrony.

Z art. 18 ust. 1 rozporządzenia [art. 20 rozp. nr 1215/2012] wynika, z jednej strony, że wszelkie spory dotyczące indywidualnych umów o pracę muszą być wnoszone do sądu wyznaczonego zgodnie z zasadami ustalania jurysdykcji przewidzianymi w rozdziale II sekcji 5 tego rozporządzenia oraz, z drugiej strony, że owe zasady ustalania jurysdykcji nie mogą być zmieniane lub uzupełniane przez inne zasady ustalania jurysdykcji określone w tym samym rozporządzeniu, z zastrzeżeniem przypadków, w których bezpośrednio odwołuje się do takich zasad sama sekcja 5. Artykuł 6 pkt 1 rozporządzenia nie wchodzi w zakres rozdziału II sekcji 5 tego rozporządzenia, lecz jego sekcji 2.

Zasady ustalania jurysdykcji należy interpretować w sposób ścisły, a wykładnia wykraczająca poza przypadki wyraźnie przewidziane w rozporządzeniu nie jest dozwolona

Wyrok TSUE z dnia 22 maja 2008 r., C-462/06

Standard: 81997 (pełna treść orzeczenia)