Szkoda polegająca na stracie finansowej inwestorów kapitałowych

Art. 7 pkt 2 rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że bezpośrednie wystąpienie na rachunku inwestycyjnym szkody o charakterze czysto finansowym będącej skutkiem decyzji inwestycyjnych podjętych pod wpływem informacji łatwo dostępnych w skali światowej, które to informacje są jednak nieprawidłowe, niepełne i wprowadzają w błąd, a pochodzą od międzynarodowej spółki notowanej na giełdzie, nie pozwala oprzeć jurysdykcji międzynarodowej sądu państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę bank lub przedsiębiorstwo inwestycyjne prowadzące ów rachunek, na łączniku miejsca urzeczywistnienia się szkody, jeżeli spółka ta nie podlega ustawowym obowiązkom informacyjnym w tym państwie członkowskim.

Nie jest wykluczone, że sądy właściwe ze względu na miejsce zamieszkania powoda są z tytułu urzeczywistnienia się szkody właściwe do rozpoznania powództwa zmierzającego do obciążenia emitenta certyfikatu odpowiedzialnością z tytułu prospektu emisyjnego dotyczącego tego certyfikatu, jak również naruszenia innych prawnych obowiązków informacyjnych spoczywających na tym emitencie, w szczególności jeżeli podnoszona szkoda wystąpi bezpośrednio na rachunku bankowym powoda prowadzonym w banku mającym siedzibę w obszarze właściwości tych sądów (wyrok z dnia 12 września 2018 r., Löber, C-304/17).

Emitent certyfikatu, który nie wypełnia swoich obowiązków prawnych dotyczących prospektu emisyjnego, musi liczyć się z tym, że jeżeli zdecyduje się na notyfikację prospektu emisyjnego dotyczącego tego certyfikatu w innych państwach członkowskich, niedostatecznie poinformowane podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w tych państw członkowskich zainwestują w ten certyfikat i poniosą szkodę (zob. podobnie wyroki: z dnia 28 stycznia 2015 r., Kolassa, C-375/13; z dnia 12 września 2018 r., Löber, C-304/17).

Ów cel przewidywalności nie jest zagwarantowany w ten sam sposób, gdy w państwie członkowskim, w którym jest prowadzony rachunek inwestycyjny, którym posłużono się do kupna papierów wartościowych notowanych na giełdzie w innym państwie członkowskim, na emitencie owych papierów wartościowych nie ciążą ustawowe obowiązki informacyjne.

Łącznik miejsca zamieszkania akcjonariuszy oraz miejsca prowadzenia ich rachunków nie pozwala spółce będącej emitentem takich akcji na przewidzenie sądów posiadających międzynarodową jurysdykcję, przed którymi spółka ta mogłaby zostać pozwana, co byłoby niezgodne z celem ustanowionym w motywie 16 rozporządzenia nr 1215/2012, polegającym na unikaniu – w celu zagwarantowania przestrzegania zasady pewności prawa – możliwości pozywania pozwanego przed sąd państwa członkowskiego, którego pozwany nie mógł rozsądnie przewidzieć.

Z powyższego wynika, że w przypadku spółki notowanej na giełdzie, takiej jak spółka będąca stroną postępowania głównego, w oparciu o łącznik miejsca urzeczywistnienia się szkody może zostać ustalona jedynie właściwość sądów państw członkowskich, w których spółka ta wywiązuje się, dla celów notowania na giełdzie, z ustawowych obowiązków informacyjnych. Tylko bowiem w tych państwach członkowskich taka spółka może racjonalnie przewidzieć istnienie rynku inwestycyjnego i pociągnięcie jej do odpowiedzialności.

Wyrok TSUE z dnia 12 maja 2021 r., C-709/19

Standard: 81817 (pełna treść orzeczenia)

W sytuacji takiej jak zaistniała w sporze stanowiącym przedmiot postępowania głównego, w której inwestor wytacza powództwo z tytułu odpowiedzialności deliktowej przeciwko bankowi, który wyemitował certyfikat, w który powód zainwestował, z powodu prospektu emisyjnego sporządzonego dla tego certyfikatu – sądy miejsca zamieszkania tego inwestora są, jako sądy miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę w rozumieniu przywołanego przepisu, właściwe dla rozpoznania rzeczonego powództwa, w sytuacji gdy podnoszona szkoda polega na stracie finansowej występującej bezpośrednio na należącym do tego inwestora koncie bankowym w banku mającym siedzibę w okręgu jurysdykcyjnym owych sądów, a pozostałe szczególne okoliczności sprawy również współprzyczyniają się do przyznania jurysdykcji owym sądom.

Wyrok TSUE z dnia 12 września 2018 r., C-304/17

Standard: 81819 (pełna treść orzeczenia)

Artykuł 5 pkt 3 rozporządzenia nr 44/2001 [art. 7 pkt 2 rozp. 1215/2012] należy interpretować w ten sposób, iż ma on zastosowanie do powództwa zmierzającego do obciążenia odpowiedzialnością emitenta certyfikatu z tytułu prospektu emisyjnego dotyczącego tego certyfikatu, jak też naruszenia innych prawnych obowiązków informacyjnych spoczywających na tym emitencie, o ile odpowiedzialność ta nie jest objęta zakresem umowy lub roszczeń wynikających z umowy w rozumieniu art. 5 pkt 1 tego rozporządzenia. Zgodnie z art. 5 pkt 3 rozporządzenia nr 44/2001 sądy miejsca zamieszkania powoda są właściwe z tytułu zaistnienia szkody do rozpoznania takiego powództwa, w szczególności jeżeli szkoda ta wystąpi bezpośrednio na rachunku bankowym powoda prowadzonym w banku mającym siedzibę w okręgu jurysdykcyjnym tych sądów.

Wyrok TSUE z dnia 28 stycznia 2015 r., C-375/13

Standard: 81820 (pełna treść orzeczenia)