Ochrona słabszej strony umowy w ramach sekcji 3 rozdziału II rozporządzenia nr 1215/2012
Jurysdykcja w sprawach dotyczących ubezpieczenia (art. 10 rozp. nr 1215/2012)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Żadna szczególna ochrona nie jest bowiem uzasadniona między innymi w stosunkach pomiędzy profesjonalnymi uczestnikami obrotu w sektorze ubezpieczeń, spośród których żaden nie może zostać uznany za znajdującego się w słabszej pozycji w stosunku do drugiego (wyrok z dnia 27 lutego 2020 r., Balta, C-803/18).
Kazuistyczna ocena kwestii, czy dana osoba może być uznana za „stronę słabszą”, nie jest wskazana w tym względzie. Jak Trybunał już bowiem podkreślił, taka ocena spowodowałaby powstanie ryzyka osłabienia pewności prawa i byłaby sprzeczna z celem rozporządzenia nr 1215/2012, wyrażonym w jego motywie 15, zgodnie z którym przepisy o jurysdykcji powinny być w wysokim stopniu przewidywalne (wyrok z dnia 27 lutego 2020 r., Balta, C-803/18).
Wyrok TSUE z dnia 27 kwietnia 2023 r., C-352/21
Standard: 82027 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z orzecznictwem Trybunału z motywu 18 rozporządzenia nr 1215/2012 wynika, iż powództwo objęte zakresem spraw dotyczących ubezpieczenia charakteryzuje pewna nierównowaga między stronami, której skorygowanie poprzez zapewnienie słabszej stronie możliwości skorzystania z przepisów jurysdykcyjnych korzystniejszych dla niej niż przepisy ogólne mają na celu przepisy sekcji 3 rozdziału II wspomnianego rozporządzenia [wyrok z dnia 9 grudnia 2021 r., BT (Przypozwanie ubezpieczonego), C‑708/20].
Wyrok TSUE z dnia 30 czerwca 2022 r., C-652/20
Standard: 82009 (pełna treść orzeczenia)