Pozwanie ubezpieczyciela przed sąd miejsca, gdzie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (art. 12 rozp. 1215/2012)

Art. 12 rozporządzenia nr 1215/2012 podobnie do wszystkich przepisów zawartych w sekcji 3 rozdziału II rozporządzenia nr 1215/2012, która ustanawia szczególne przepisy jurysdykcyjne w sprawach dotyczących ubezpieczenia, gwarantuje słabszej stronie umowy, która zamierza pozwać stronę silniejszą, możliwość pozwania jej przed łatwo dla siebie dostępnym sądem państwa członkowskiego (zob. podobnie wyrok z dnia 27 lutego 2020 r., Balta, C‑803/18).

Podmiot, którego nie można uznać za słabszą stronę w stosunku do strony przeciwnej nie może korzystać ze szczególnych przepisów jurysdykcyjnych przewidzianych w art. 10–16 rozporządzenia nr 1215/2012 (zob. podobnie wyrok z dnia 20 maja 2021 r., CNP, C-913/19).

W przypadku gdy sekcja 3 rozdziału II rozporządzenia nr 1215/2012 nie ma zastosowania do roszczenia ze względu na brak występowania strony słabszej w stosunku do strony przeciwnej, roszczenie to może być objęte zakresem szczególności art. 7 pkt 2 tego rozporządzenia, nawet w wypadku sporu w dziedzinie ubezpieczeń, o ile spełnione są ustanowione w tym przepisie przesłanki jego stosowania (zob. podobnie wyrok z dnia 20 maja 2021 r., CNP, C‑913/19). W przypadku gdyby przesłanki te nie zostały spełnione i gdyby – w świetle żądań podniesionych przed sądem odsyłającym – żaden inny przepis rozporządzenia nr 1215/2012 ustanawiający zasadę jurysdykcji szczególnej, taki jak art. 7 pkt 5 tego rozporządzenia (który nie był przedmiotem odrębnego pytania sądu odsyłającego), nie miał zastosowania do sporów rozpatrywanych w postępowaniach głównych, powództwa wytoczone przez powodów powinny być w danym wypadku wniesione do właściwych sądów państwa członkowskiego miejsca zamieszkania, względnie siedziby pozwanego, zgodnie z art. 4 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia.

Wyrok TSUE z dnia 21 października 2021 r., C-393/20

Standard: 81804 (pełna treść orzeczenia)