Zawieszenie postępowania na podstawie art. 28 ust. 2 rozp. 1215/2012

Art. 19 rozporządzenia nr 1393/2007, ani art. 15 konwencji haskiej z 1965 r. nie mają zastosowania, gdy adres pozwanego nie jest znany.

Zgodnie z art. 26 ust. 2 rozporządzenia nr 44/2001 [art. 28 ust. 2 rozp. 1215/2012) sąd zawiesza postępowanie do czasu ustalenia, że pozwany miał możliwość uzyskania dokumentu wszczynającego postępowanie albo dokumentu równorzędnego w czasie umożliwiającym mu przygotowanie obrony albo że podjęte zostały wszelkie niezbędne do tego czynności.

Jeśli chodzi o wykładnię art. 26 ust. 2 rozporządzenia nr 44/2001, przepis ów trzeba rozumieć w ten sposób, że sąd właściwy zgodnie z omawianym rozporządzeniem może zgodnie z prawem prowadzić postępowanie w sytuacji, gdy nie zostanie ustalone, iż pozwany miał możliwość otrzymać pozew, tylko pod warunkiem podjęcia wszelkich działań zmierzających do umożliwienia mu obrony. W związku z tym sąd prowadzący postępowanie powinien upewnić się, że podjęto wszelkie poszukiwania, jakich wymaga zasada staranności i dobrej wiary, w celu odnalezienia wspomnianego pozwanego.

Jeśli chodzi o stosowanie tego przepisu, należy przede wszystkim zauważyć, że w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym jego stosowania nie uchylają przepisy, o których mowa w art. 26 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 44/2001 [art. 28 ust. 3  i 4 rozp. 1215/2012], mianowicie art. 19 rozporządzenia nr 1393/2007 lub art. 15 konwencji haskiej z 1965 r.

Wprawdzie doręczenie w należyty sposób pisma wszczynającego postępowanie pozwanemu, który nie wdał się w spór, należy oceniać w świetle postanowień wspomnianej konwencji (wyrok z dnia 13 października 2005 r. w sprawie C-522/03 Scania Finance France) i a fortiori w świetle przepisów rozporządzenia nr 1393/2007, jednakże zasada ta obowiązuje jedynie o tyle, o ile wspomniane przepisy mają zastosowanie. Tymczasem art. 1 ust. 2 rozporządzenia nr 1393/2007, podobnie jak i art. 1 akapit drugi konwencji haskiej z 1965 r., przewiduje, że instrument ten „nie ma zastosowania, w przypadku gdy nie jest znany adres osoby, której należy doręczyć dokument”.

Wyrok TSUE z dnia 15 marca 2012 r., C-292/10

Standard: 81797 (pełna treść orzeczenia)