Pierwszeństwo zastosowania rozporządzenia nr 1215/2012 przed krajowymi przepisami jurysdykcyjnymi w zakresie postępowań dotyczących indywidualnej umowa o pracę lub roszczeń z tej umowy, nawet jeżeli są one korzystniejsze dla pracownika

W odniesieniu do powództwa objętego zakresem stosowania przepisów sekcji 5 rozdziału II tego rozporządzenia nie można stosować krajowych przepisów określających jurysdykcję w zakresie indywidualnych umów o pracę, które różnią się od przepisów tego rozporządzenia, niezależnie od tego, czy wspomniane przepisy krajowe są korzystniejsze dla pracownika.

Rozporządzenie nr 1215/2012 ma na celu ujednolicenie przepisów dotyczących jurysdykcji międzynarodowej. Jeżeli spór obejmujący element zagraniczny należy do przedmiotowego zakresu stosowania rozporządzenia, a pozwany ma miejsce zamieszkania, względnie siedzibę, na terytorium państwa członkowskiego, jednolite przepisy jurysdykcyjne przewidziane w rozporządzeniu nr 1215/2012 powinny mieć pierwszeństwo przed krajowymi przepisami jurysdykcyjnymi (zob. podobnie wyroki: z dnia 17 listopada 2011 r., Hypoteční banka, C-327/10 oraz z dnia 19 grudnia 2013 r., Corman-Collins, C-9/12). To wyłączenie, co do zasady, stosowania krajowych przepisów jurysdykcyjnych ma zastosowanie również w odniesieniu do przepisów zawartych w sekcji 5 rozdziału II rozporządzenia nr 1215/2012, w odniesieniu do których Trybunał wyjaśnił, że mają one charakter nie tylko szczególny, lecz również wyczerpujący (zob. analogicznie wyrok z dnia 21 czerwca 2018 r., Petronas Lubricants Italy, C-1/17).

Wyrok TSUE z dnia 25 lutego 2021 r., C-804/19

Standard: 81448 (pełna treść orzeczenia)