Pojęcie „indywidualnej umowy o pracę” w rozumieniu art. 20 rozp. nr 1215/2012

Pojęcie „indywidualnej umowy o pracę” w rozumieniu art. 20 rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w sposób autonomiczny, tak aby zapewnić jednolite stosowanie przepisów jurysdykcyjnych ustanowionych w tym rozporządzeniu we wszystkich państwach członkowskich (zob. podobnie wyrok z dnia 14 września 2017 r., Nogueira i in., C-168/16 i C-169/16

Pojęcie to zakłada istnienie stosunku podporządkowania pracownika względem pracodawcy, przy czym zasadniczą cechą stosunku pracy jest okoliczność, że dana osoba jest zobowiązana do wykonywania przez pewien okres, na rzecz innej osoby i pod jej kierownictwem, pracy, w zamian za którą jest ona uprawniona do otrzymania wynagrodzenia (zob. analogicznie wyroki: z dnia 10 września 2015 r., Holterman Ferho Exploitatie i in., C-47/14; a także z dnia 11 kwietnia 2019 r., Bosworth i Hurley, C‑603/17). W takim przypadku należy uznać, że strony są związane „umową o pracę” w rozumieniu art. 20 rozporządzenia nr 1215/2012, niezależnie od tego, czy praca będąca przedmiotem tej umowy została wykonana, czy też nie.

Wyrok TSUE z dnia 25 lutego 2021 r., C-804/19

Standard: 81445 (pełna treść orzeczenia)

Brak formalnej umowy nie stoi na przeszkodzie istnieniu stosunku pracy objętego zakresem pojęcia „indywidualnej umowy o pracę” w rozumieniu wskazanych postanowień.

Pojęcia „pracownika”, należy definiować w oparciu o obiektywne kryteria, które charakteryzują stosunek pracy, z uwzględnieniem praw i obowiązków zainteresowanych osób. Istotną cechą stosunku pracy jest okoliczność, że dana osoba wykonuje przez pewien okres, na rzecz innej osoby i pod jej kierownictwem pracę, w zamian za którą otrzymuje wynagrodzenie (zob. w szczególności wyrok z dnia 20 września 2007 r., Kiiski, C-116/06). Wynika stąd, że stosunek pracy jest oparty na istnieniu stosunku podporządkowania między pracownikiem a jego pracodawcą i że istnienie takiego stosunku należy oceniać odrębnie dla każdego szczególnego wypadku na podstawie wszystkich elementów i okoliczności charakteryzujących stosunki między stronami (wyroki: z dnia 10 września 2015 r., Holterman Ferho Exploitatie i in., C‑47/14; a także z dnia 20 listopada 2018 r., Sindicatul Familia Constanţa i in., C-147/17).

Wyrok TSUE z dnia 11 kwietnia 2019 r., C-603/17

Standard: 81467 (pełna treść orzeczenia)