Wyłączenie przepisów o jurysdykcja w sprawach z umów konsumenckich do umowy przewozu (art. 17 ust. 3 rozp. nr 1215/2012)

Umowa mająca za przedmiot podróż frachtowcem, taka jak będąca przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, stanowi umowę przewozu, która za cenę ryczałtową łączy przewóz i nocleg w rozumieniu art. 15 ust. 3 rozporządzenia nr 44/2001 [art. 17 ust. 3 rozp. 1215/2012]

Zgodnie art. 15 ust. 3 jedynie umowy przewozu, które za cenę ryczałtową łączą świadczenia przewozu i noclegu, podlegają przepisom jurysdykcyjnym przewidzianym w rozdziale II sekcja 4 tego rozporządzenia 44/2001. Opisane w ten sposób umowy przewozu są bliskie umowom, które odpowiadają pojęciu „imprezy turystycznej” w rozumieniu dyrektywy 90/314.

Aby świadczenie mogło zostać zakwalifikowane jako „impreza turystyczna” w rozumieniu art. 2 pkt 1 dyrektywy 90/314, wystarczy z jednej strony, by łączyło ono usługi turystyczne sprzedawane za cenę ryczałtową obejmujące dwie z trzech usług, o których mowa w tym przepisie, a mianowicie przewóz, zakwaterowanie i inne usługi turystyczne niezwiązane z transportem lub zakwaterowaniem stanowiące znaczącą część imprezy turystycznej, a z drugiej strony, aby świadczenie to przekraczało 24 godziny lub obejmowało nocleg (zob. wyrok z dnia 30 kwietnia 2002 r. w sprawie C‑400/00 Club‑Tour).

Pojęcie "imprezy turystycznej" nie figuruje w art. 15 ust. 3 rozporządzenia nr 44/2001, chociaż jest on późniejszy od dyrektywy 90/314. Dla celów rozporządzenia nr 44/2001 prawodawca unijny zastosował terminologię niemal identyczną z zawartą w Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie w dniu 19 czerwca 1980 r. (Dz.U. L 266, s. 1). W 2008 r. konwencja ta została zastąpiona rozporządzeniem nr 593/2008, które w art. 6 ust. 4 lit. b) odsyła wyraźnie do pojęcia „impreza turystyczna” w rozumieniu dyrektywy 90/314.

Artykuł 6 rozporządzenia nr 593/2008 dotyczy prawa właściwego dla umów konsumenckich, a jego ust. 4 lit. b) wyłącza z tych umów umowy przewozu, z wyjątkiem tych umów przewozu, które odpowiadają definicji imprezy turystycznej w rozumieniu dyrektywy 90/314.

Z porównania umów przewozu wspomnianych w art. 15 ust. 3 rozporządzenia nr 44/2001 z umowami, o których mowa w art. 6 ust. 4 lit. b) rozporządzenia nr 593/2008, wynika, że prawodawca unijny zamierzał odnieść się do tego samego rodzaju umów, a mianowicie umów, które mogą być regulowane przepisami o ochronie konsumentów przewidzianymi odpowiednio w obu tych rozporządzeniach. Cel ten wynika również z motywu 7 rozporządzenia nr 593/2008, zgodnie z którym przedmiotowy zakres zastosowania oraz przepisy tego rozporządzenia powinny być spójne z rozporządzeniem nr 44/2001.

W konsekwencji wspomniany art. 15 ust. 3 należy interpretować, uwzględniając odpowiadający mu przepis zawarty w rozporządzeniu nr 593/2008, i odnieść się do definicji imprezy turystycznej, do której odsyła to ostatnie rozporządzenie. Przede wszystkim chodzi bowiem o definicję zawartą w dyrektywie służącej specjalnie ochronie konsumenta, w szczególności w zakresie imprez turystycznych. Następnie najnowsze rozporządzenie, to jest rozporządzenie nr 593/2008, wyraźnie odsyła do tej definicji.

Wyrok TSUE z dnia 7 grudnia 2010 r., C-585/08

Standard: 81418 (pełna treść orzeczenia)