Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów konsumenckich (art. 17 i 18 rozp. nr 1215/2012)

Przepisy jurysdykcyjne w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów zawarte w art. 17–19 rozporządzenia Bruksela I bis pozwalają konsumentowi na dokonanie wyboru w kwestii wytoczenia powództwa albo przed sądem jego miejsca zamieszkania, albo przed sądami państwa członkowskiego, na którego terytorium ma miejsce zamieszkania druga strona umowy (zob. podobnie wyrok z dnia 26 marca 2020 r., Primera Air Scandinavia, C-215/18).

W zakresie, w jakim te przepisy stanowią odstępstwo zarówno od ogólnej zasady jurysdykcyjnej ustanowionej w art. 4 ust. 1 tego rozporządzenia, przyznającej jurysdykcję sądom państwa członkowskiego, na którego terytorium pozwany ma miejsce zamieszkania, jak i od zasady jurysdykcji szczególnej w sprawach, których przedmiotem jest umowa, wyrażonej w art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia, należy je bezwzględnie interpretować ściśle i nie można wykraczać poza przypadki w nich przewidziane (zob. podobnie wyroki: z dnia 8 maja 2019 r., Kerr, C-25/18, a także z dnia 26 marca 2020 r., Primera Air Scandinavia, C-215/18).

Dla stosowania przepisów jurysdykcyjnych w sprawach dotyczących umów z udziałem konsumentów zawartych w art. 17–19 rozporządzenia Bruksela I bis decydujące znaczenie ma to, czy stronami sporu są również strony danej umowy (zob. podobnie wyrok z dnia 26 marca 2020 r., Primera Air Scandinavia, C‑215/18).

Art. 17–19 odnoszą się wyraźnie do „umowy, którą zawarł […] konsument”, do „kontrahenta” konsumenta, „kontrahenta” umowy zawartej przez konsumenta, a także do umów dotyczących jurysdykcji zawartych „między konsumentem a jego kontrahentem” (zob. podobnie wyrok z dnia 26 marca 2020 r., Primera Air Scandinavia, C‑215/18).

Wyrok TSUE z dnia 14 września 2023 r., C-821/21

Standard: 81424 (pełna treść orzeczenia)