Jurysdykcja w sprawach zezwolenia na sprzedaż nieruchomości osoby ograniczonej w zdolności do czynności prawnych

Rozporządzenie Rady (WE) nr 44/2001 z dnia 22 grudnia 2000 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych, a w szczególności jego art. 22 pkt 1, należy interpretować w ten sposób, że nie stosuje się go do postępowania niespornego, które obywatel jednego państwa członkowskiego, uznany na podstawie ustawodawstwa tego państwa za mającego ograniczoną zdolność do czynności prawnych w związku z objęciem go kuratelą, inicjuje przed sądem innego państwa członkowskiego w celu uzyskania zgody na sprzedaż swojego udziału w nieruchomości położonej na terytorium tego innego państwa członkowskiego, ponieważ tego rodzaju postępowanie dotyczy „zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych, jak również ustawowego przedstawicielstwa osób fizycznych” w rozumieniu art. 1 ust. 2 lit. a) tego rozporządzenia, wyłączonych z jego zakresu zastosowania.

Jeżeli chodzi o okoliczność, że w postępowaniu głównym zgoda na sprzedaż, o którą wystąpiła osoba objęta kuratelą, dotyczy nieruchomości, której osoba ta jest właścicielem, to należy wskazać, że nie można uznać, by ten szczególny aspekt postępowania głównego miał decydujące znaczenie dla zakwalifikowania go jako postępowania, którego przedmiotem są „prawa rzeczowe na nieruchomościach”. Postępowanie takie nie zmierza do określenia granic lub składu nieruchomości, własności lub posiadania nieruchomości ani też do zapewnienia osobie objętej kuratelą – jako właścicielowi tego mienia – ochrony uprawnień związanych z jego prawem własności.

W sprawie głównej celem postępowania jest wyłącznie ustalenie, czy w interesie osoby uznanej za częściowo niezdolną do czynności prawnych leży wyzbycie się nieruchomości tej osoby, zaś przysługujące jej prawo rzeczowe do tego mienia jako takie nie staje się kwestią sporną.

Wyrok TSUE z dnia 3 października 2013 r., C-386/12

Standard: 81346 (pełna treść orzeczenia)