Jurysdykcja w sprawach zmierzających do stwierdzenia i zaprzestania nieuczciwych praktyk handlowych (art. 1 ust. 1 rozp. 1215/2012)

Powództwa zmierzające do stwierdzenia i zaprzestania nieuczciwych praktyk handlowych w rozumieniu dyrektywy 2005/29 wchodzą w zakres pojęcia „spraw cywilnych i handlowych” w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012.

W odniesieniu do powództw o zaprzestanie oraz do pojęcia „spraw cywilnych i handlowych” w rozumieniu art. 1 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 Trybunał orzekł już, że powództwo dotyczące zakazu stosowania przez przedsiębiorców nieuczciwych klauzul w rozumieniu dyrektywy 93/13 w umowach zawieranych z konsumentami wchodzi w zakres pojęcia „spraw cywilnych” w zakresie, w jakim zmierza ono do poddania kontroli sądu stosunków prawa prywatnego (zob. podobnie wyrok z dnia 1 października 2002 r., Henkel, C‑167/00, EU:C:2002:555, pkt 30). Orzecznictwo to zostało następnie powtórzone i ogólniej rozszerzone w odniesieniu do powództw o zaprzestanie szkodliwych praktyk, o których mowa w dyrektywie 2009/22 (zob. podobnie wyrok z dnia 28 lipca 2016 r., Verein für Konsumenteninformation, C‑191/15

Wyrok TSUE z dnia 16 lipca 2020 r., C-73/19

Standard: 81325 (pełna treść orzeczenia)