Wyłączenie spraw związanych z ubezpieczeniem społecznym (art. 1 ust. 2 lit. c. rozp. nr 1215/2012)

Zgodnie z art. 1 ust. 2 lit. c) rozporządzenia nr 1215/2012 kwestie związane z ubezpieczeniem społecznym zostały wyłączone z zakresu stosowania tego rozporządzenia.

Wyłączenia z zakresu stosowania tego rozporządzenia, przewidziane w jego art. 1 ust. 2, stanowią wyjątki, które jako takie należy interpretować ściśle.

Pojęcie „ubezpieczenia społecznego” należy definiować w sposób autonomiczny, mając na względzie treść tego pojęcia w prawie Unii. Stąd, jak wynika z orzecznictwa Trybunału, pojęcie to obejmuje materialny zakres stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U. 2004, L 166, s. 1; sprostowanie Dz.U. 2013, L 188, s. 10 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5, t. 5, s. 72) [zob. analogicznie, w odniesieniu do rozporządzenia Rady (EWG) nr 1408/71 z dnia 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych, osób prowadzących działalność na własny rachunek i członków ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie, w brzmieniu zmienionym i uaktualnionym rozporządzeniem Rady (WE) nr 118/97 z dnia 2 grudnia 1996 r. (Dz.U. 1997, L 28, s. 1 – wyd. spec. w jęz. polskim, rozdz. 5, t. 3, s. 240), wyrok z dnia 14 listopada 2002, Baten, C-271/00).

Ponadto dane świadczenie można uznać za świadczenie z tytułu ubezpieczenia społecznego, jeżeli jest przyznawane uprawnionym bez jakiejkolwiek indywidualnej i uznaniowej oceny potrzeb osobistych, w oparciu o sytuację określoną prawnie, oraz jeżeli dotyczy ono jednego z ryzyk wyraźnie wymienionych w art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 883/2004 (zob. analogicznie wyrok z dnia 19 września 2013 r., Hliddal i Bornand, C-216/12 i C-217/12).

Wyrok TSUE z dnia 28 lutego 2019 r., C-579/17

Standard: 81317 (pełna treść orzeczenia)