Badanie jurysdykcji z urzędu (art. 27 rozp. nr 1215/2012)

Artykuł 27 jednoznacznie nie pozwala sądowi na stwierdzenia z urzędu braku jurysdykcji krajowej, gdy ta jest wyłączna ale jedynie na podstawie umowy stron o jurysdykcję. Przepis ten koreluje z art. 26 ust. 1 rozporządzenia, który stanowi: Jeżeli sąd państwa członkowskiego nie ma jurysdykcji na podstawie innych przepisów niniejszego rozporządzenia, uzyskuje on jurysdykcję, jeżeli pozwany przed tym sądem wda się w spór. Niniejszy przepis nie ma zastosowania, jeżeli pozwany wdaje się w spór w tym celu, aby podnieść zarzut braku jurysdykcji lub jeżeli inny sąd ma na podstawie art. 24 jurysdykcję wyłączną. Obie normy odczytywane łącznie należy rozumieć w ten sposób, że strony mogą się umówić co do jurysdykcji, wtedy określona umownie jurysdykcja staje się wyłączna (art. 25 ust. 1). Nie jest to jednak wyłączność immamentnie związania z przedmiotem bądź podmiotem postępowania o jakiej mowa w katalogu objętym treścią art. 24. Sąd bierze pod uwagę z urzędu tylko jurysdykcję wyłączną z art. 24. Natomiast w przypadku jurysdykcji wyłącznej umownej, sąd ma obwiązek nadać bieg postępowaniu przez doręczenie pozwu i podjąć dalsze czynności w zależności od czynności pozwanego. O ile pozwany wda się w spór przed sądem, który nie ma jurysdykcji na podstawie innych przepisów rozporządzenia, to tym samym sąd uzyskuje jurysdykcję przez wdanie się pozwanego w spór, a umowa o jurysdykcję wyłączną ulega derogacji

Postanowienie SA w Szczecinie z dnia 29 października 2018 r., III APz 5/18

Standard: 81290 (pełna treść orzeczenia)