Zawiśnięcie sporu w sądach różnych państw członkowskich o to samo roszczenie między tymi samymi stronami (art. 29 rozp. 1215/2012)

Art. 29 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 zmierza do wyeliminowania sytuacji, w której w sprawach tych zostałyby wydane sprzeczne ze sobą orzeczenia.

W zakresie, w jakim prawodawca Unii wyraźnie wykluczył pewne dziedziny z zakresu stosowania rozporządzenia nr 1215/2012, przepisy tego rozporządzenia, łącznie z przepisami mającymi charakter czysto proceduralny, nie znajdują zastosowania do tychże dziedzin w drodze analogii.

W konsekwencji na pytanie drugie trzeba odpowiedzieć, iż art. 29 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że nie znajduje on zastosowania, nawet w drodze analogii, do powództwa takiego jak wytoczone w postępowaniu głównym, wyłączonego z zakresu stosowania owego rozporządzenia, lecz objętego zakresem stosowania rozporządzenia nr 1346/2000.

Wyrok TSUE z dnia 18 września 2019 r., C-47/18

Standard: 81663 (pełna treść orzeczenia)

Artykuł 27 ust. 1 rozporządzenia nr 44/2001 [art. 29 ust. 1 rozp. 1215/2012] należy interpretować w ten sposób, że przed zawieszeniem postępowania na podstawie tego przepisu sąd, przed który później wytoczono powództwo, ma obowiązek zbadania, czy z powodu naruszenia jurysdykcji wyłącznej przewidzianej w art. 22 pkt 1 rozporządzenia [art. 24 pkt 1 rozp. 1215/2012] ewentualne orzeczenie co do istoty wydane przez sąd, przed który najpierw wytoczono powództwo, nie będzie uznane w innych państwach członkowskich na podstawie art. 35 ust. 1 tego rozporządzenia [art. 45 ust. 1 pkt e rozp. 1215/2012].

Jeżeli sąd, przed który najpierw wytoczono powództwo, wyda orzeczenie z naruszeniem art. 22 pkt 1 rozporządzenia, orzeczenie to nie będzie mogło zostać uznane przez sąd, przed który powództwo wytoczono później. W takich okolicznościach sąd, przed który później wytoczono powództwo, nie jest już uprawniony do zawieszenia postępowania lub do stwierdzenia braku swojej jurysdykcji i powinien rozstrzygnąć co do istoty przedłożone mu żądanie w celu zapewnienia przestrzegania zasady jurysdykcji wyłącznej.

Wyrok TSUE z dnia 3 kwietnia 2014 r., C-438/12

Standard: 82033 (pełna treść orzeczenia)