Jurysdykcja w sprawach dostawy rzeczy (art. 7 pkt 1 rozp. nr 1215/2012)

Umowa, której zobowiązaniem charakterystycznym jest dostawa rzeczy, zostanie zakwalifikowana jako „sprzedaż rzeczy ruchomych” w rozumieniu art. 7 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia nr 1215/2012 (zob. podobnie wyrok z dnia 14 lipca 2016 r., Granarolo, C‑196/15)

Wyrok TSUE z dnia 8 marca 2018 r., C-64/17

Standard: 81234 (pełna treść orzeczenia)

Umowa, dla której zobowiązaniem charakterystycznym jest dostawa rzeczy, powinna być zakwalifikowana jako „sprzedaż rzeczy ruchomych” w rozumieniu art. 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia Bruksela I (wyrok z dnia 25 lutego 2010 r., Car Trim, C‑381/08).

Taka kwalifikacja może znaleźć zastosowanie do stałych stosunków handlowych pomiędzy dwoma podmiotami gospodarczymi, w przypadku gdy stosunki te polegają na zawieraniu kolejnych umów, przy czym przedmiotem każdej z tych umów jest zobowiązanie do dostawy i odbioru towarów. Natomiast kwalifikacja ta nie odpowiada strukturze typowej umowy dystrybucji, zawieranej w formie umowy ramowej, mającej za przedmiot zobowiązanie do dostawy i zaopatrzenia na przyszłość, przez dwóch uczestników obrotu (zob. analogicznie wyrok z dnia 19 grudnia 2013 r., Corman-Collins, C‑9/12).

Wyrok TSUE z dnia 14 lipca 2016 r., C-196/15

Standard: 81241 (pełna treść orzeczenia)