Miejsce wykonania danego zobowiązania w przypadku sprzedaży rzeczy ruchomych (art. 7 pkt 1 lit. b tir. 1)

Artykuł 7 pkt 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że: jeżeli przepis ten znajduje zastosowanie, sąd państwa członkowskiego, do którego wniesiono powództwo o odszkodowanie na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, musi zbadać zarówno swoją jurysdykcję międzynarodową, jak i właściwość miejscową w świetle tego przepisu, niezależnie od tego, czy przepisy krajowe, z myślą o konsumentach, przewidują ewentualnie inne sądy właściwe.

Postanowienie TSUE z dnia 13 grudnia 2023 r., C-319/23

Standard: 81759 (pełna treść orzeczenia)

Jeżeli chodzi o miejsce wykonania zobowiązań wynikających z umów sprzedaży rzeczy ruchomych, to łącznik ten jest definowany w sposób autonomiczny po to, aby zapewnić realizację celów w postaci ujednolicenia zasad jurysdykcji oraz przewidywalności. Zasady jurysdykcji szczególnej przewidziane w rozporządzeniu w dziedzinie umów sprzedaży rzeczy ruchomych i świadczenia usług mają tę samą genezę, służą temu samemu celowi i zajmują takie samo miejsce w systemie ustanowionym na mocy tego rozporządzenia.

Wyrok TSUE z dnia 19 grudnia 2013 r., C-9/12

Standard: 81776 (pełna treść orzeczenia)

Artykuł 5 pkt 1 lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 [art. 7 pkt 1 lit. b tir. 1] należy interpretować w ten sposób, że przepis ten znajduje zastosowanie w przypadku wielości miejsc dostawy w tym samym państwie członkowskim. W takim przypadku sądem właściwym do rozpoznania wszelkich powództw, których podstawę stanowi umowa sprzedaży rzeczy ruchomych jest sąd, w którego okręgu znajduje się miejsce głównej dostawy, którą należy określić w oparciu o kryteria ekonomiczne. W braku możliwości określenia miejsca głównej dostawy powód może pozwać pozwanego przed sąd miejsca dostawy swego wyboru.

Wyrok TSUE z dnia 3 maja 2007 r., C-386/05

Standard: 81778 (pełna treść orzeczenia)