Prawo ubezpieczyciela przypozwania ubezpieczonego jako trzeciego uczestnika postępowania toczącego się między nim a poszkodowanym (art. 13 ust. 3 rozp. nr 1215/2012)

Art. 13 ust. 3 rozporządzenia nr 1215/2012 należy interpretować w ten sposób, że – w przypadku powództwa wytoczonego przez poszkodowanego bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi zgodnie z art. 13 ust. 2 tego rozporządzenia – sąd państwa członkowskiego, w którym poszkodowany ma miejsce zamieszkania, nie może na podstawie wspomnianego art. 13 ust. 3 uznać się również za właściwy do orzekania w przedmiocie żądania naprawienia szkody podniesionego jednocześnie przez owego poszkodowanego przeciwko mającym miejsce zamieszkania lub siedzibę w innym państwie członkowskim ubezpieczającemu lub ubezpieczonemu, którzy nie zostali przypozwani przez ubezpieczyciela.

Art. 13 ust. 3 rozporządzenia nr 1215/2012 ma na celu przyznanie ubezpieczycielowi prawa do przypozwania ubezpieczonego jako trzeciego uczestnika postępowania toczącego się między nim a poszkodowanym, zapewniając mu w ten sposób środek obrony przed oszustwem oraz zapobiegając wydaniu przez różne sądy sprzecznych ze sobą orzeczeń. Wynika z tego, że jeżeli powództwo o odszkodowanie zostało wytoczone przez poszkodowanego bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi, a ubezpieczyciel ten nie przypozwał ubezpieczonego, sąd, do którego wniesiono powództwo, nie może oprzeć się na tym przepisie, aby uznać się za właściwy wobec tego ostatniego.

Z drugiej strony prawdą jest, że przepisy rozporządzenia nr 1215/2012 należy, zgodnie z motywem 16 tego rozporządzenia, interpretować z uwzględnieniem celu polegającego na ułatwieniu prawidłowego sprawowania wymiaru sprawiedliwości oraz że przypozwanie poszkodowanego jako trzeciego uczestnika postępowania przed sądem, do którego wniesiono powództwo, mogłoby pozwolić uniknąć ryzyka jednoczesnego istnienia dwóch równoległych postępowań.

Należy jednak podkreślić, że umożliwienie poszkodowanemu przypozwania ubezpieczonego na podstawie art. 13 ust. 3 rozporządzenia nr 1215/2012 sprowadzałoby się do obejścia przepisów tego rozporządzenia regulujących jurysdykcję w sprawach dotyczących czynu niedozwolonego, zawartych w sekcji 2 w rozdziale II tego rozporządzenia. Każdy poszkodowany mógłby bowiem wytoczyć powództwo przeciwko ubezpieczycielowi na podstawie art. 13 ust. 2 w celu skorzystania z bardziej korzystnych przepisów jurysdykcyjnych zawartych w art. 10–12 tego rozporządzenia, aby następnie przypozwać ubezpieczonego, jako trzeciego uczestnika postępowania, na podstawie art. 13 ust. 3 tego samego rozporządzenia.

Cel polegający na prawidłowym sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości jest co do zasady osiągnięty w wystarczającym stopniu, jeżeli – jak przewidziano w samym art. 13 ust. 1 – ubezpieczony może przypozwać ubezpieczyciela przed tym samym sądem, przed którym poszkodowany dochodzi swoich praw wobec ubezpieczonego, o ile jest to dopuszczalne według prawa państwa członkowskiego tego sądu.

Wyrok TSUE z dnia 9 grudnia 2021 r., C-708/20

Standard: 81179 (pełna treść orzeczenia)