Jurysdykcja w sprawach naruszenia majątkowych praw autorskich

Artykuł 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 należy interpretować w ten sposób, że w wypadku zarzucanego naruszenia praw autorskich i praw pokrewnych prawu autorskiemu chronionych w państwie członkowskim sądu, do którego wniesiono powództwo, sąd ten jest właściwy ze względu na miejsce urzeczywistnienia się szkody do rozpoznania powództwa odszkodowawczego z tytułu naruszenia tych praw z uwagi na udostępnienie podlegających ochronie fotografii w witrynie internetowej dostępnej na obszarze jego właściwości. Sąd ten jest właściwy wyłącznie w zakresie szkody wyrządzonej na terytorium państwa członkowskiego, któremu podlega.

Jeżeli ochrona praw autorskich i praw pokrewnych prawu autorskiemu udzielona przez państwo członkowskie sądu, do którego wniesiono powództwo, jest ograniczona do terytorium tego państwa, to sąd, do którego wniesiono powództwo ze względu na miejsce urzeczywistnienia się zarzucanej szkody, jest właściwy tylko w zakresie szkody wyrządzonej na terytorium tego państwa członkowskiego. Sądy innych państw członkowskich pozostają bowiem co do zasady właściwe w świetle art. 5 pkt 3 rozporządzenia nr 44/2001 oraz zasady terytorialności do rozpatrywania szkód wyrządzonych prawom autorskim i prawom pokrewnym prawu autorskiemu na terytorium ich odpowiednich państw członkowskich, jako że są one w stanie najlepiej ocenić, zarówno czy nastąpiło naruszenie tych praw chronionych w danym państwie członkowskim, jak też jakiego charakteru szkoda wystąpiła

Wyrok TSUE z dnia 22 stycznia 2015 r., C-441/13

Standard: 81148 (pełna treść orzeczenia)

Artykuł 5 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 44/2001 [art. 7 pkt 2 rozp. nr 1215/2012] należy interpretować w ten sposób, iż w przypadku gdy kilku domniemanych sprawców spowodowało podnoszoną szkodę w zakresie majątkowych praw autorskich chronionych w państwie członkowskim, w którym siedzibę ma sąd, przed którym zawisł spór, przepis ten nie umożliwia ustalenia – ze względu na miejsce wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie szkody – jurysdykcji sądu, na którego obszarze właściwości pozwany przed tym sądem sprawca nie działał, lecz umożliwia ustalenie jurysdykcji tego sądu ze względu na miejsce materializacji szkody, pod warunkiem że podnoszona szkoda może się zmaterializować na obszarze właściwości sądu, przed którym zawisł spór. W tej ostatniej sytuacji sąd ten jest właściwy jedynie do rozpoznania powództwa dotyczącego szkody wyrządzonej na terytorium państwa członkowskiego, w którym sąd ten ma swoją siedzibę.

Wyrok TSUE z dnia 3 kwietnia 2014 r., C-387/12

Standard: 81157 (pełna treść orzeczenia)