Dopuszczalność pozwania osób mających miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego przed sądy innego państwa członkowskiego (art. 5 ust. 1 rozp. Nr 1215/2012)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 osoby mające miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego mogą być pozywane przed sądy innego państwa członkowskiego tylko zgodnie z przepisami ustanowionymi w sekcjach 2–7 rozdziału II tego rozporządzenia. Sekcje te zawierają przepisy dotyczące jurysdykcji szczególnej, przepisy jurysdykcyjne w sprawach dotyczących umów ubezpieczenia, umów konsumenckich, indywidualnych umów o pracę, a także przepisy dotyczące jurysdykcji wyłącznej i przepisy o umowach dotyczących jurysdykcji. Z sekcji tych wynika, że można jedynie w sytuacjach w nich uregulowanych uznać, iż sąd państwa członkowskiego posiada jurysdykcję międzynarodową do rozpoznania sprawy przeciwko pozwanemu mającemu miejsce zamieszkania na terytorium innego państwa członkowskiego.

Wyrok TSUE z dnia 16 maja 2024 r., C-222/23

Standard: 81673 (pełna treść orzeczenia)

Art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 1215/2012 nie wykazuje żadnego związku z przepisami proceduralnymi państw członkowskich regulującymi, po pierwsze, warunki, na jakich orzeczenia sądów stają się wykonalne, i po drugie, ważność tych orzeczeń.

Wyrok TSUE z dnia 9 września 2021 r., C-208/20

Standard: 81680 (pełna treść orzeczenia)