Związanie oceną prawną dokonaną przez sąd wyższej instancji, która nie jest zgodna z prawem Unii
Związanie sądu oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania (art. 386 § 6 i art. 398[20] k.p.c.) Wykładnia prounijna; wykładnia prawa unijnego Zagadnienia procesowe w indywidualnych sprawach z zakresu niedozwolonych warunków umowy
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że: z zastrzeżeniem poszanowania zasady powagi rzeczy osądzonej, stoi on na przeszkodzie temu, by sąd krajowy, który orzeka po przekazaniu mu sprawy przez sąd wyższej instancji, był związany, zgodnie z krajowym prawem procesowym, instrukcjami wydanymi przez sąd wyższej instancji, zobowiązującymi go do wydania nakazu zapłaty, jeżeli sąd ten uzna, że instrukcje te nie uwzględniają konsekwencji prawnych nieuczciwego charakteru warunku umowy kredytu konsumenckiego.
Postanowienie TSUE z dnia 6 lutego 2024 r., C-425/23
Standard: 82965 (pełna treść orzeczenia)
Prawo Unii, a w szczególności art. 267 TFUE należy interpretować w ten sposób, że stoi ono na przeszkodzie temu, aby sąd krajowy orzekający w następstwie uchylenia wydanego przez niego orzeczenia przez sąd wyższej instancji był związany, zgodnie z krajowym prawem procesowym, oceną prawną dokonaną przez ten sąd wyższej instancji, jeżeli ocena ta nie jest zgodna z prawem Unii w wykładni nadanej mu przez Trybunał.
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, art. 267 TFUE przyznaje sądom krajowym jak najszersze uprawnienie do wystąpienia do Trybunału, jeśli uznają one, że w zawisłej przed nimi sprawie pojawiły się pytania związane z wykładnią lub oceną ważności przepisów prawa Unii wymagające rozstrzygnięcia z ich strony (wyrok z dnia 5 października 2010 r., Ełczinow, C‑173/09).
Wyrok wydany przez Trybunał w trybie prejudycjalnym wiąże sąd krajowy w zakresie dotyczącym wykładni lub ważności rozpatrywanych aktów instytucji Unii przy rozstrzyganiu zawisłego przed nim sporu (wyrok z dnia 5 października 2010 r., Ełczinow, C‑173/09).
W tym zakresie sąd krajowy, który wykonuje uprawnienie przyznane mu w art. 267 akapit drugi TFUE, jest przy rozstrzyganiu zawisłego przed nim sporu związany dokonaną przez Trybunał wykładnią rozpatrywanych przepisów i w razie konieczności nie powinien uwzględniać oceny sądu wyższej instancji, jeśli mając na uwadze wykładnię przedstawioną przez Trybunał, stwierdzi, że owa ocena sądu wyższej instancji nie jest zgodna z prawem Unii (wyroki: z dnia 5 października 2010 r., Ełczinow, C‑173/09; z dnia 9 września 2021 r., Dopravní podnik hl. m. Prahy, C‑107/19).
Prawo Unii sprzeciwia się temu, by sąd krajowy był związany normą krajową, na której podstawie narzucona jest mu ocena prawna dokonana przez krajowy sąd wyższej instancji, jeżeli ta ocena nie jest zgodna z prawem Unii (wyrok z dnia 5 października 2010 r., Ełczinow, C‑173/09).
Wymóg zapewnienia pełnej skuteczności prawa Unii obejmuje w odpowiednim wypadku obowiązek dokonania przez sądy krajowe zmiany utrwalonego orzecznictwa, jeżeli opiera się ono na niezgodnej z prawem Unii wykładni prawa krajowego (wyrok z dnia 9 września 2021 r., Dopravní podnik hl. m. Prahy, C‑107/19).
Wyrok TSUE z dnia 17 lipca 2023 r., C-55/23
Standard: 80587 (pełna treść orzeczenia)