Jurysdykcja sądu do wydawania krajowych poświadczeń spadkowych
Jurysdykcja ogólna do orzekania co do ogółu spraw dotyczących spadku według miejsca zwykłego pobytu zmarłego (art. 4 Rozp. nr 650/2012)
Art. 4 rozporządzenia nr 650/2012 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu państwa członkowskiego takiemu jak będące przedmiotem sporu w postępowaniu głównym, które przewiduje, że – nawet jeśli w chwili śmierci zmarły nie miał miejsca zwykłego pobytu w tymże państwie członkowskim – sądy owego państwa pozostają właściwe do wydawania krajowych poświadczeń spadkowych w ramach dziedziczenia mającego skutki transgraniczne, jeżeli składniki masy spadkowej są położone na terytorium tego państwa członkowskiego lub jeżeli zmarły miał obywatelstwo tego państwa.
Stosowanie prawa krajowego do celów ustalenia jurysdykcji ogólnej sądów państw członkowskich do wydania krajowych poświadczeń spadkowych godziłoby w cel przywołany w motywie 27 rozporządzenia nr 650/2012, polegający na zapewnieniu spójności pomiędzy przepisami regulującymi jurysdykcję i przepisami wskazującymi prawo właściwe w tej dziedzinie prawa.
Jednym z celów owego rozporządzenia jest ustanowienie jednolitego reżimu prawnego znajdującego zastosowanie do dziedziczenia mającego skutki transgraniczne, jego realizacja implikuje harmonizację zasad ustalania jurysdykcji międzynarodowej państw członkowskich zarówno w ramach postępowań spornych, jak i niespornych.
Wykładnia art. 4 rzeczonego rozporządzenia, zgodnie z którą przepis ten określa jurysdykcję międzynarodową sądów państw członkowskich w odniesieniu do postępowań mających za przedmiot wydawanie krajowych poświadczeń spadkowych, zmierza do realizacji tego celu w interesie zapewnienia należytego działania wymiaru sprawiedliwości w Unii, ograniczając ryzyko równoległych postępowań toczących się przed sądami różnych państw członkowskich oraz ryzyko mogących z takich postępowań wyniknąć sprzecznych rezultatów.
Realizacja celów, do których osiągnięcia dąży rozporządzenie nr 650/2012, byłaby natomiast utrudniona, gdyby w sytuacji takiej jak sytuacja stanowiąca tło sporu stanowiącego przedmiot postępowania głównego przepisy rozdziału II tego rozporządzenia, a w szczególności jego art. 4, należało interpretować w ten sposób, że nie określa on jurysdykcji międzynarodowej sądów państw członkowskich w odniesieniu do postępowań mających za przedmiot wydawanie krajowych poświadczeń spadkowych.
Wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2018 r., C-20/17
Standard: 80521 (pełna treść orzeczenia)