Motywy i zakres zastosowania (art. 1 rozp. Nr 650/2012)
ROZPORZĄDZENIE NR 650/2012 z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń, przyjmowania i wykonywania dokumentów urzędowych dotyczących dziedziczenia oraz w sprawie ustanowienia europejskiego poświadczenia
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z jego motywem 7 zmierza ono do ułatwienia prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego poprzez usuwanie przeszkód w swobodnym przepływie osób, które pragną wykonywać przysługujące im prawa w zakresie spraw spadkowych transgranicznych. W szczególności w europejskiej przestrzeni sprawiedliwości prawa spadkobierców i zapisobierców, innych osób bliskich zmarłemu oraz wierzycieli spadkowych muszą zostać zagwarantowane w sposób skuteczny [zob. podobnie wyrok z dnia 2 czerwca 2022 r., T.N. i N.N., C‑617/20
Wyrok TSUE z dnia 30 marca 2023 r., C-651/21
Standard: 80597 (pełna treść orzeczenia)
Rozporządzenie nr 650/2012 ustanawia przepisy przyznające jurysdykcję międzynarodową w odniesieniu do ogółu spraw dotyczących spadku w oparciu o obiektywne przesłanki. Z tego punktu widzenia art. 10 ust. 1 tego rozporządzenia przyczynia się do zagwarantowania dostępu do wymiaru sprawiedliwości spadkobiercom i zapisobiercom, innym osobom bliskim zmarłemu oraz wierzycielom spadkowym, jeżeli dana sytuacja pozostaje w ścisłym związku z państwem członkowskim, w szczególności ze względu na istnienie składników majątku spadkowego na terytorium tego ostatniego.
W celu przyczynienia się do skutecznego rozstrzygania sporów dotyczących dziedziczenia rozporządzenie nr 650/2012 stara się promować jednolite traktowanie spadku. Trybunał wielokrotnie orzekał bowiem, że wykładnia przepisów tego rozporządzenia, która prowadziłaby do fragmentaryzacji dziedziczenia, byłaby niezgodna z celami tego rozporządzenia [zob. podobnie wyroki: z dnia 21 czerwca 2018 r., Oberle, C‑20/17; z dnia 16 lipca 2020 r., C‑80/19].
Zgodnie z motywem 27 rozporządzenia nr 650/2012 przepisy tego rozporządzenia mają na celu zapewnienie, by organ zajmujący się sprawami spadkowymi mógł w większości przypadków stosować swoje prawo krajowe, rozporządzenie to nie narzuca ani nie gwarantuje zbieżności jurysdykcji sądu i stosowanego przez ten sąd prawa właściwego. Teza o niebezwzględnym charakterze tej zbieżności znajduje oparcie z jednej strony w użytym w motywie 27 tego rozporządzenia wyrażeniu „w większości przypadków”, a z drugiej strony w okoliczności, że w motywie 43 wspomnianego rozporządzenia sam prawodawca Unii przewidział, iż ustanowione w tym rozporządzeniu zasady ustalania jurysdykcji mogą prowadzić do sytuacji, w których sąd właściwy do orzekania w sprawie spadkowej nie będzie stosował swojego prawa.
Wyrok TSUE z dnia 7 kwietnia 2022 r., C-645/20
Standard: 80590 (pełna treść orzeczenia)