Prawo właściwe państwa, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę w wykonaniu umowy (art. 8 ust. 2 Rzym I)
Prawo właściwe dla indywidualnych umów o pracę (art. 8 Rzym I)
Jak stanowi art. 8 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych – Rzym I (Dz.U.UE.L.2008.177.6) w zakresie, w jakim strony nie dokonały wyboru prawa właściwego dla indywidualnej umowy o pracę, umowa podlega prawu państwa, w którym lub – gdy takiego brak z którego pracownik zazwyczaj świadczy pracę w wykonaniu umowy. Za zmianę państwa, w którym zazwyczaj świadczona jest praca, nie uważa się tymczasowego zatrudnienia w innym państwie.
W sprawie zastosowanie znajdzie austriackie prawo materialne, bowiem strony nie dokonały wyboru prawa, a powód miał świadczyć pracę na terenie Austrii na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony – docelowo.
Wyrok SR w Rybniku z dnia 22 września 2015 r., V P 433/13
Standard: 80456 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 6 ust. 2 Konwencji o prawie właściwym dla zobowiązań umownych, otwartej do podpisu w Rzymie w dniu 19 czerwca 1980 r., należy interpretować w ten sposób, że nawet jeżeli pracownik świadczy pracę w wykonaniu umowy o pracę zazwyczaj, długotrwale i nieprzerwanie w tym samym państwie, to sąd krajowy może, na podstawie art. 6 ust. 2 in fine, odstąpić od stosowania prawa państwa, w którym pracownik zazwyczaj świadczy pracę, jeżeli z całokształtu okoliczności wynika, że istnieje ściślejszy związek pomiędzy tą umową i innym państwem.
Wykładnia ta jest także zgodna z brzmieniem nowego przepisu określającego normy kolizyjne dotyczące umów o pracę, wprowadzonego rozporządzeniem Rzym I
Wyrok TSUE z dnia 12 września 2013 r., C-64/12
Standard: 80457 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 80268