Wyłączenie umów o świadczenie usług, jeżeli usługi mają być świadczone na rzecz konsumenta wyłącznie w państwie innym niż to, w którym konsument ma miejsce zwykłego pobytu ( art. 6 ust. 4 lit. a Rzym I)

Art. 6 ust. 4 lit. a) rozporządzenia Rzym I należy interpretować w ten sposób, że nie podlega wyłączeniu przewidzianemu w tych przepisach umowa powiernicza, na mocy której usługi na rzecz konsumenta mają być świadczone na odległość w państwie miejsca zwykłego pobytu tego ostatniego, z terytorium innego państwa.

Pojęcie „umowy o świadczenie usług”, powinno być ono rozumiane w ten sam sposób, w jaki rozumiane jest pojęcie „umowy o świadczenie usług” w art. 4 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia oraz pojęcie „świadczenia usług” w znaczeniu art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 44/2001, w tym sensie, że dotyczy ono zobowiązania do odpłatnego wykonania określonej działalności (zob. podobnie wyrok z dnia 8 maja 2019 r., Kerr, C‑25/18).

Na podstawie umowy powierniczej takiej jak te stanowiące przedmiot postępowania głównego, powiernik zarządzający wykonuje działalność polegającą na zarządzaniu powierzoną mu rzeczą w zamian za wynagrodzenie. W związku z powyższym umowę taką należy uznać za mającą za przedmiot świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 4 lit. b) konwencji rzymskiej oraz art. 6 ust. 4 lit. a) rozporządzenia Rzym I.

Wyrok TSUE z dnia 3 października 2019 r., C-272/18

Standard: 80260 (pełna treść orzeczenia)