Prawo przedsiębiorcy do powoływania się na prawo właściwe określone w art. 6 ust. 1 wobec braku ważnego wyboru prawa właściwego

Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) nr 593/2008 należy interpretować w ten sposób, że: jeżeli umowa konsumencka spełnia warunki określone w tym przepisie oraz w braku ważnego wyboru prawa właściwego dla tej umowy, prawo to należy ustalić zgodnie ze wspomnianym przepisem, na który mogą powoływać się obie strony tej umowy, w tym również przedsiębiorca, i to niezależnie od okoliczności, że prawo właściwe dla tej umowy zgodnie z art. 3 i 4 tego rozporządzenia może być korzystniejsze dla konsumenta.

Jak wynika z motywu 23 rozporządzenia Rzym I, należy chronić strony umowy uważane za słabsze przez normy kolizyjne korzystniejsze dla ich interesów niż normy ogólne.

Biorąc pod uwagę fakt, że przepisy zawarte w art. 6 tego rozporządzenia mają chronić konsumenta, kwestia, która z dwóch stron spornej umowy się na nie powołuje, jest bez znaczenia, wobec czego przedsiębiorca może również powoływać się na te przepisy.

Wyrok TSUE z dnia 14 września 2023 r., C-821/21

Standard: 80249 (pełna treść orzeczenia)