Prawo właściwe dla umów z udziałem konsumentów (art. 6 ust. 1 Rzym I)
Prawo właściwe dla umowy między konsumentem a przedsiębiorcą (art. 6 Rzym I)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Artykuł 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) należy interpretować w ten sposób, że: jeżeli umowa konsumencka spełnia warunki określone w tym przepisie oraz brak jest ważnego wyboru prawa właściwego dla tej umowy, prawo to należy ustalić zgodnie ze wspomnianym przepisem, i to niezależnie od okoliczności, że prawo właściwe dla tej umowy zgodnie z art. 4 tego rozporządzenia może być korzystniejsze dla konsumenta.
Postanowienie TSUE z dnia 14 marca 2024 r., C-429/22
Standard: 80256 (pełna treść orzeczenia)
Wyłączenie instrumentów finansowych z zakresu zastosowania art. 6 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Rzym I pozostaje bez wpływu na uznanie danej osoby za „konsumenta” w rozumieniu art. 17 ust. 1 Rozporządzenia Bruksela I bis (wyrok TSUE z 3 października 2019 r., C-208/18, w sprawie Jana Petruchová p. FIBO Group Holdings Limited: wyrok TSUE z 3 października 2019 r., C-208/18).
Rozporządzenie Rzym I i Rozporządzenie Bruksela I bis realizują różne cele, a instrumenty finansowe są objęte zakresem zastosowania sekcji czwartej Rozporządzenia Bruksela I bis (wyrok TSUE z 3 października 2019 r., C-208/18, pkt 65). Oznacza to, że sam fakt, iż określona osoba zawarła umowę dotyczącą instrumentu finansowego nie jest przeszkodą dla nadania jej statusu konsumenta w rozumieniu art. 17 ust. 1 Rozporządzenia Bruksela I bis.
Postanowienie SN z dnia 9 marca 2022 r., I NSNc 310/21
Standard: 81403 (pełna treść orzeczenia)