Prawo właściwe dla zobowiązań alimentacyjnych (art. 63 p.p.m.; art. 15 rozp. Nr 4/2009)
Alimenty w stosunkach transgranicznych ROZPORZĄDZENIE Nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych Prawo prywatne międzynarodowe
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Stosownie do treści art. 15 rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18.12.2008r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych (Dz.Urz.UE.L 2009, Nr 7, str. 1 ze zm.) prawo właściwe w sprawach zobowiązań alimentacyjnych jest określane zgodnie z Protokołem haskim z 23 listopada 2007 r. o prawie właściwym w sprawach zobowiązań alimentacyjnych w państwach członkowskich, dla których protokół ten jest wiążący.
Na mocy art. 3 ust. 1 Protokołu haskiego z dnia 23 listopada 2007 r. o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych, zatwierdzonego w imieniu Wspólnoty Europejskiej decyzją Rady 2009/941/WE z dnia 30 listopada 2009 r. (Dz.Urz.UE.L 2009, Nr 331, str. 17) zobowiązania alimentacyjne podlegają prawu państwa, w którym wierzyciel ma miejsce zwykłego pobytu.
Ponieważ wierzyciele alimentacyjni, tj. małoletnie dzieci, zamieszkują z matką w Polsce, to żądanie podwyższenia alimentów oraz żądanie obniżenia alimentów, zgłoszone w niniejszej sprawie, podlegają polskiemu prawu materialnemu w zakresie zobowiązań alimentacyjnych.
Wyrok SR w Toruniu z dnia 26 kwietnia 2023 r., III RC 382/21
Standard: 80478 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 3 Protokołu haskiego o prawie właściwym dla zobowiązań alimentacyjnych, to zasadniczo prawo miejsca zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego reguluje zobowiązania alimentacyjne, więc pobyt taki musi odznaczać się wystarczającym stopniem stałości, co wyklucza obecność tymczasową lub okazjonalną [zob. podobnie wyrok z dnia 12 maja 2022 r., W.J. (Zmiana miejsca zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego), C‑644/20).
Przepis ten stanowi odzwierciedlenie systemu łączników, na którym opiera się ten protokół, który to system ma na celu zagwarantowanie przewidywalności prawa właściwego, przy jednoczesnym zapewnieniu, że wskazane prawo nie jest pozbawione wystarczającego związku z rozpatrywaną sytuacją rodzinną, przy czym prawo miejsca zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego wydaje się, co do zasady, być najściślej związane z jego sytuacją i najstosowniejsze dla uregulowania konkretnych problemów, jakie wierzyciel ten może napotkać [wyrok z dnia 12 maja 2022 r., W.J. (Zmiana miejsca zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego), C‑644/20].
Główną zaletą tego łącznika jest ustalenie istnienia i wysokości zobowiązania alimentacyjnego z uwzględnieniem prawnych i faktycznych warunków środowiska społecznego państwa, w którym wierzyciel żyje i wykonuje swoją zasadniczą działalność. Otóż w zakresie, w jakim wierzyciel alimentacyjny będzie korzystał ze swoich alimentów, aby sfinansować bieżące wydatki na życie, należy dokonać oceny konkretnego problemu, który powstaje w odniesieniu do konkretnego społeczeństwa, a mianowicie tego, w którym wierzyciel alimentacyjny żyje i będzie żyć [zob. podobnie wyrok z dnia 12 maja 2022 r., W.J. (Zmiana miejsca zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego), C‑644/20
Wyrok TSUE z dnia 1 sierpnia 2022 r., C-501/20
Standard: 80511 (pełna treść orzeczenia)