Zasada swobody wyboru prawa przez strony w rozporządzeniu Rzym I
Wolność wyboru prawa właściwego w stosunkach umownych (art. 3 Rzym I)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 powyższego Rozporządzenia umowa podlega prawu wybranemu przez strony, zaś wybór prawa jest dokonany wyraźnie lub w sposób jednoznaczny wynika z postanowień umowy lub okoliczności sprawy, jak też strony mogą dokonać wyboru prawa właściwego dla całej umowy lub tylko dla jej części. Natomiast art. 4 ust. 1, lit. a tego Rozporządzenia stanowi, że w zakresie, w jakim nie dokonano wyboru prawa właściwego dla umowy zgodnie z art. 3 i bez uszczerbku dla art. 5-8, prawo właściwe dla umowy ustala się następująco: umowa sprzedaży towarów podlega prawu państwu, w którym sprzedawca ma miejsce zwykłego pobytu. Zwrócić jednak należy uwagę, że art. 25 ust. 1 tego Rozporządzenia mówi, że nie uchybia ono stosowaniu konwencji międzynarodowych, których stronami w chwili przyjęcia niniejszego rozporządzenia - jest jedno lub więcej państw członkowskich, a które ustanawiają normy kolizyjne odnoszące się do zobowiązań umownych
Postanowienie SR w Tarnowie z dnia 11 kwietnia 2024 r., V GC 129/24
Standard: 80321 (pełna treść orzeczenia)
Rozporządzenie Rzym I przewiduje w rozdziale II jednolite przepisy, które ustanawiają zasadę, zgodnie z którą pierwszeństwo przyznaje się woli stron, którym w art. 3 tego rozporządzenia przyznano swobodę wyboru prawa właściwego dla umowy.
Art. 3 ust. 1 wymaga, aby wybór prawa właściwego był wyraźny lub w sposób pewny wynikał z postanowień umowy lub okoliczności sprawy.
W przypadku braku wyboru przez strony prawa właściwego art. 4 ust. 1 rozporządzenia Rzym I przewiduje łączniki w oparciu o różne rodzaje umów.
Wyrok TSUE z dnia 14 września 2023 r., C-632/21
Standard: 80254 (pełna treść orzeczenia)