Przepadek pieniędzy na podstawie art. 44 art. 44 § 1 k.k.

Orzeczenie przepadku pieniędzy w oparciu o art. 44 § 1 k.k. możliwe będzie tylko wówczas, gdy zachowają one cechę oznaczenia co do tożsamości. Sytuacja taka będzie miała miejsce na przykład, gdy sprawca zostanie ujęty na gorącym uczynku popełniania przestępstwa lub bezpośrednio potem i będzie dysponował pieniędzmi pochodzącymi z przestępstwa, które następnie, w postaci konkretnych banknotów, zostaną zabezpieczone jako dowód rzeczowy. Stosunkowo rzadki będzie też przepadek równowartości korzyści majątkowej, bo zasadniczo ograniczy się on do sytuacji, gdy uzyskana korzyść nie będzie miała charakteru materialnego – przykładowo może polegać na uzyskaniu usługi lub zwolnienia z długu.

W sytuacji, gdy pochodzącymi z przestępstwa przedmiotami (jego owocami) są pieniądze, w oczywisty sposób wprost stanowią one jednocześnie korzyść majątkową. Po włączeniu tych pieniędzy do majątku sprawcy (choćby poprzez wymieszanie z innymi banknotami) tracą one cechy indywidualne. Możliwe zatem jest orzeczenie jedynie przepadku równowartości takich przedmiotów.

Ponieważ zaś istotą obowiązującej regulacji ustawowej w omawianym zakresie jest pozbawienie sprawcy osiągniętych owoców przestępstwa lub korzyści majątkowej, orzeczenie przepadku w tym zakresie, powinno być obligatoryjne. 

Wyrok SN z dnia 27 marca 2013 r., III KK 273/12

Standard: 79783 (pełna treść orzeczenia)