Wykładnia konwencji i umów międzynarodowych; Konwencja wiedeńska o prawie traktatów z 23 maja 1969 r.
Umowa międzynarodowa (art. 9 konstytucji) Wykładnia prawa
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przepisy umowy międzynarodowej należy interpretować przy uwzględnianiu jej międzynarodowego charakteru oraz potrzeby popierania jednolitości jej stosowania i poszanowania dobrej wiary w handlu międzynarodowym. W szczególności kwestie dotyczące materii regulowanej przez konwencję, które nie są w niej wyraźnie rozstrzygnięte, winny być rozwiązywane według ogólnych zasad, na których się ona opiera ( por. J. Hermanowski, J.D. Jastrzębski, Konwencja Narodów Zjednoczonych o umowach międzynarodowej sprzedaży towarów – Konwencja wiedeńska. Komentarz, Warszawa 1997 r., s. 29.
Przepisy konwencji międzynarodowych powinny być interpretowane przede wszystkim w sposób autonomiczny, bez automatycznego stosowania zasad wykładni, obowiązujących ze względu na systematykę i zakres pojęciowy prawa krajowego
Postanowienie SR w Tarnowie z dnia 11 kwietnia 2024 r., V GC 129/24
Standard: 80326 (pełna treść orzeczenia)
Szczegółowe zasady wykładni konwencji międzynarodowych zostały uregulowane w art. 31-33 Konwencji wiedeńskiej o prawie traktatów, sporządzonej w W. dnia 23 maja 1969 r. (dalej: k.w.p.t. lub Konwencja Wiedeńska). Spośród tych przepisów, umieszczonych w Dziale 3., dotyczącym interpretacji traktatów, szczególne znaczenie ma wyrażona w art. 31 ust. 1 k.w.p.t. ogólna reguła interpretacji, stosownie do której traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem, jakie należy przypisywać użytym w nim wyrazom w ich kontekście, oraz w świetle jego przedmiotu i celu.
Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2024 r., II CSKP 1971/22
Standard: 79526 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 79528