Oszustwo na rulon

cel jaki przyświeca sprawcy czynu z art. 310 § 1 kpk jest obojętny, ale zamiar już nie Przestępstwo to może być  popełnione wyłącznie umyślnie. Słusznie zatem zauważył Sąd I instancji, że jeżeli zamiar sprawcy nie jest skierowany na zagrożenie obrotu pieniądzem, to nie może być mowy o ich podrobieniu.

W przedmiotowej sprawie skserowane jednostronnie banknoty nie miały służyć jako środek płatniczy, a jedynie jako przedmiot który miał być elementem wprowadzenia w błąd i dokonania przestępstwa oszustwa (czego nawet oskarżyciel nie kwestionował) i to przy stworzeniu specyficznych warunków, nie wynikających nawet z samych cech skserowanego banknotu (tu szybkość transakcji, stan zagrożenia). Nie chodzi zatem o jakość tych wydruków, bo oszustwa na rulon można dopuścić się nawet z włożonymi pomiędzy pieniądze czystymi kartkami papieru.

Użycie rekwizytów mogło ułatwić oskarżonym popełnienie oszustwa. W istocie gdyby oskarżeni chcieli podrobić pieniądze, to drukowaliby je dwustronnie, co dawałoby dopiero podstawy do rozważań idących w kierunku fałszerstwa. Oskarżeni nie potrzebowali fałszywych pieniędzy, tylko rekwizytów. Z góry wiedzieli, że osoba oszukiwana zorientuje się, iż nie są to pieniądze, dlatego właśnie musieli stworzyć te specyficzne dla tego przestępstwa okoliczności, aby nie doszło od razu do zapoznania się pokrzywdzonego z wręczonymi mu przedmiotami.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 7 listopada 2013 r., II AKa 179/13

Standard: 79429 (pełna treść orzeczenia)