Strona podmiotowa przestępstwa groźby karalnej (art. 190 k.k.)
Groźba karalna (art. 190 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zamiarem sprawcy musi być dotarcie informacji zawierającej treść groźby do osoby, wobec której jest ona skierowana. Zamiarem sprawcy musi być bowiem objęte zachowanie, które stanowi atak na wolność konkretnej osoby. Ustalenie takiego właśnie zamiaru, tj. stworzenia poczucia zagrożenia u konkretnego adresata groźby, warunkuje możliwość przyjęcia realizacji znamion typu czynu zabronionego z art. 190 § 1 k.k.
Istotą groźby jest oddziaływanie na psychikę drugiej osoby przez przedstawienie zagrożonemu zła, które go spotka ze strony grożącego albo innej osoby, na której zachowanie grożący ma wpływ (postanowienie SN z dnia 15 maja 2019 r., V KK 102/19).
Wyrok SN z dnia 3 marca 2022 r., IV KK 307/21
Standard: 79370 (pełna treść orzeczenia)
W skład znamion przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. nie wchodzi istnienie zamiaru spełnienia groźby, ani nawet nie jest konieczne obiektywne niebezpieczeństwo jej realizacji. Sprawca może nie chcieć spełnienia groźby. Istotne jest jednak, aby zagrożony nie wiedział o tym, a groźba wzbudziła u niego uzasadnioną obawę, iż będzie spełniona.
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 18 czerwca 2019 r., III K 50/19
Standard: 76122 (pełna treść orzeczenia)