Strona podmiotowa przestępstwa handlu ludźmi z art. 189a § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 189a § 1 k.k. od strony podmiotowej można popełnić tylko umyślnie, i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim ( dolus directus coloratus). Z definicji handlu ludźmi wynika bowiem, że jest to przestępstwo kierunkowe, gdyż ma być popełnione w celu wykorzystania osoby pokrzywdzonej tym czynem, m.in. w pracy o charakterze przymusowym.

Sprawca musi przy podejmowaniu wskazanych w definicji czynności sprawczych oraz metod i środków chcieć wykorzystać inną osobę, a nie tylko, przewidując możliwość osiągnięcia korzyści z jej wykorzystania, godzić się z tym.

Zamiar, choć ma naturę psychiczną, jest faktem, który podlega udowodnieniu, tak jak i każda inna okoliczność stanowiąca znamię czynu zabronionego. Zamiaru nie można domniemywać, lecz trzeba go wykazać za pomocą określonych środków dowodowych.

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 9 listopada 2021 r., II AKa 151/20

Standard: 79363 (pełna treść orzeczenia)

Z punktu widzenia znamion strony podmiotowej może być popełnione wyłącznie z zamiarem szczególnie zabarwionym (kierunkowym), obejmującym zarówno cel, jak i sposób działania sprawcy. Zatem, sprawca przestępstwa handlu ludźmi nie tylko musi chcieć aby jego ofiara została wykorzystana (np. seksualnie), lecz musi także chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania. Nie można uznać za wypełniającą znamiona strony podmiotowej handlu ludźmi sytuacji, w której chociażby jeden z elementów przypisanych mu znamion nie jest objęty świadomością sprawcy.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 26 października 2020 r., II AKa 167/20

Standard: 79367 (pełna treść orzeczenia)