Uporczywe nękanie ucznia przez nauczyciela

Oskarżony zaprezentowałżarty na temat uczennicy ledwie trzykrotnie na przestrzeni pół roku. Nie może być zatem mowy o takiej wielokrotności, długotrwałości czy powtarzalności, która uzasadniałaby przyjęcie „uporczywości” w rozumieniu nadawanym temu pojęciu w systemie prawa karnego. Tym bardziej, że nie ma podstaw do przyjęcia, iż było to działanie nacechowane złą wolą i nieustępliwością. Były to z pewnością prymitywne, nie licujące ze statusem wypowiadającego te słowa oraz pokrzywdzonej, jednak żarty nawiązujące każdorazowo do konkretnej sytuacji (gdy akurat była puszczona muzyka, gdy była mowa o koledze i wreszcie gdy była mowa o nauczycielce w ciąży), w którą - w iście sztubacki, infantylny sposób – oskarżony wplatał postać wchodzącej czy będącej na miejscu pokrzywdzonej. Nic nie wskazuje na to, by oskarżony w ten sposób chciał pokrzywdzoną prześladować, permanentnie jej dokuczać czy też dręczyć ją. Zwłaszcza, że w działając w takim zamiarze nie ograniczyłby się do ledwie kilku krótkich żartów na przestrzeni wielu miesięcy.

Wyrok SO w Poznaniu z dnia 5 października 2017 r., XVII Ka 900/17

Standard: 79322 (pełna treść orzeczenia)

Kontakt oskarżonego z pokrzywdzoną zdecydowanie przekroczył ramy dozwolonego i społecznie akceptowanego kontaktu nauczyciela z uczniem poza godzinami zajęć lekcyjnych. Zwłaszcza wzgląd na częstotliwość wysyłanych wiadomość, natarczywość oskarżonego, nocna porę, w jakiej oskarżony inicjował kontakt z pokrzywdzoną, a przede wszystkim treść wiadomości jakie pokrzywdzona otrzymywała, przekonuje, że relacja jaką nawiązał oskarżony z pokrzywdzoną przybrała formę uporczywego nękania w rozumieniu art. 190a§ 1kk.

Wyrok SO w Toruniu z dnia 25 maja 2017 r., IX Ka 189/17

Standard: 79313 (pełna treść orzeczenia)