Zażalenie na postanowienie sądu uchylające własne postanowienie w trybie samokontroli z art. 395 § 2 k.p.c.

Postanowienie Sądu wydane na podstawie art. 395 § 2 k.p.c. uchylające uprzednie postanowienie tego Sądu nie należało do katalogu orzeczeń, o których mowa w art. 394 k.p.c., podlegających zaskarżeniu zażaleniem. Nie zostało bowiem odrębnie wymienione w tym przepisie, nie było również orzeczeniem kończącym postępowanie w sprawie, jako że na nowo otwierało drogę do wydania przez sąd pierwszej instancji orzeczenia w kwestii uprzednio rozstrzygniętej. W konsekwencji wniesione zażalenie na rozstrzygnięcie zawarte w pkt 1 zaskarżonego postanowienia, jako niedopuszczalne, podlegało odrzuceniu.

Wobecc faktu sporządzenia zażalenia przez profesjonalnego pełnomocnika i niesformułowania w zażaleniu wniosku o poddanie kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia zawartego w pkt 1 postanowienia (art. 380 k.p.c.) zarzuty dotyczące naruszenia art. 395 § 2 k.p.c., jako dotyczące orzeczenia nieobjętego zakresem kognicji Sądu Odwoławczego nie podlegały ocenie (zob. postanowienie SN z dnia 10 lutego 2016 r., I CZ 119/15).

Postanowienie SA w Katowicach z dnia 29 maja 2018 r., V AGz 372/18

Standard: 79164 (pełna treść orzeczenia)

Zażalenie podlega odrzuceniu albowiem, wobec jego podtrzymywania przez powodów , w warunkach , kiedy postanowieniem Sąd I instancji uchylił, na podstawie art. 395 §2 kpc tę część rozstrzygnięcia do którego odnosił się ten środek odwoławczy , okazało się ono być wymierzonym w nieistniejące orzeczenie.

Postanowienie SA w Katowicach z dnia 21 czerwca 2017 r., I ACz 984/17

Standard: 79165 (pełna treść orzeczenia)